انفجار ذهن

چند سالی بود که چالش در زمینه عبارت صوت و تصویر فراگیر و مثال هایی همچون پلاتفرم های آنلاین و ایضن محصولات منتشر شده در شبکه نمایش خانگی همواره محل بحث بود.

بر اساس مصوبه اخیر شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، وظیفه نظارت در حوزه سکوهای صوت و تصویر فراگیر و شبکه نمایش خانگی طبق قانون اساسی و قوانین موضوعه، بر عهده سازمان صدا و سیما(رسانه ملی) قرار گرفت و بالاخره این مرتبه قرعه این بار سنگین در دامن سازمان ساترا وابسته به سازمان صدا و سیما قرار گرفت.

مقرر شده است در حوزه سیاست‌ها و ضوابط ساخت و پخش صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی و شبکه نمایش خانگی، مقررات لازم برای ساماندهی این عرصه با عنایت به سیاست‌ها و اصول تعیین شده از سوی شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، از سوی مسئولان مربوط به شکل لایحه تهیه و برای تصویب به عنوان قانون به مجلس شورای اسلامی ارسال شود.

بر این اساس سازمان صدا و سیما و وزارت ارشاد اسلامی به اتفاق باید مجوز پخش محصولات و محتوای رادیویی و تلویزیونی و سینمایی در شبکه خانگی را صادر کنند. همچنین دو اختیار از ارشاد گرفته شده است؛ نظارت بر پخش سریال­ها و نظارت بر پخش برنامه ­های تلویزیونی. در شورای صدور مجور و پروانه سریال­ها هم دو نماینده از وزارت ارشاد حضور خواهند داشت.

از این مجادلات بین دستگاهی که بگذریم؛ نگرانی بزرگتر این است که اگر این روند ادامه داشته باشد و رویکردهای جزم اندیشانه و محدودیت­ ها را فرا گیرد. مردم از پلتفرم‌های داخلی خارج شده و به سمت پلتفرم‌های خارجی می­روند و این مساله به ضرر منافع ملی کشور خواهد بود.

چشم ما در پی خوبان جهان خواهد بود

تا جهان باقی و آئین محبت باقی است

زنده یاد هرمز باقی، پس از عمری فعالیت در حوزه فرهنگ، رسانه و مدیریت در آذر ماه سال جاری بدرود حیات گفت و موجب تاثر و تألم فراوان در بین دوستدارانش گردید. ایشان هم پیشه و  پیش­کسوت حوزه برنامه­ ریزی در سازمان رسانه بود و  افتخار آشنایی و همکاری ­اش همواره برایم باقی است. دوستدارانش از او به عنوان یکی از طراحان سازمانی مسلط و حرفه­ ای یاد می­ کنند، عضویت در انجمن مدیریت ایران، طراحی ساختار سازمانی بنیاد سینمایی فارابی و پیشنهادات ساختاری متعدد در بخش­ های مختلف رسانه صدا و سیما و شبکه­ های رادیویی و تلویزیونی و دیگر دستگاه ­های فرهنگی از جمله اقدامات ایشان است. نام و یادش همواره باقی است.

تبحر در نگارش و ثبت تجارب کارشناسی، نثر و شیوایی کلام در تحریرها، ساده نویسی مطالب، جملگی موجب شده است تا خوانش مطالب فنی و تخصصی  برای عموم ملموس و قابل فهم و درک باشد. در جای جای نوشته­ هایش، استخدام استعاره ­ها برای مشابهت و عینیت دادن به فهم مسئله بسیار دلچسب و موضوعات را برای خواننده باور پذیر می­نماید. هم اینک پس از گذشت حدود سه دهه مجال بازخوانی تعدادی مقالات باقی را یافتم، بدون مبالغه اذعان دارم هنوز مطالب و یادداشت ­های کارشناسی­ وی خواندنی، امروزی و مفید هستند.

این نوشتار بر آن است تا به اجمال به زوایایی از تاکیدات و دیدگاه­ های کارشناسی نامبرده در تحلیل­ ها و طراحی ­های سازمانی حول محور «عامل انسانی» بپردازد.

در مسیر زندگی، گاه آدم ­هایی بر سر راهت قرار می­گیرند که نقش راهنما و الگو را پیدا می­کنند. در سال­های جوانی و در بدو ورود به سازمان رسانه، در مسیر پر فراز و فرود توفیق داشتم با هرمز باقی آشنا شوم. بزرگمرد با شخصیت که از معاشرت با ایشان و همکاری در چند پروژه کارشناسی بسیار فرا گرفتم و تشویق شدم.

به عنوان کارشناس جوانی که در سال 71 جذب سازمان رسانه شدم با نوشته­ های ایشان آشنا و انگیزه نگارش در حوزه مباحث سازمانی و مدیریتی را یافتم. جسارت حضور در جلسات کارشناسی پر چالش و اینکه چطور مسئله یابی و شناخت کرده و در پی حل مسئله و ارائه راهکار برآیم. از نگرش­ های وی یافتم که کارشناس در ابتدای امر باید استقلال نظر داشته باشد و در ارائه نظر جانبداری نکرده و آنچه صلاح و صحیح است را ادا دارد. همواره بر این عقیده بود که «دوست دارد به عنوان یک کارشناس بازنشسته شود و نه بیشتر». اصطلاح کارشناس مستقل را هرگز فراموش نخواهم کرد. و دیگر اینکه هرمز باقی از پیشکسوتان بازگشایی واحد برنامه­ ریزی سازمان صدا و سیما پس از انقلاب بودند. بازگشایی واحد برنامه ­ریزی به ایجاد و بازنگری و دوباره سازی شاخص ­ها و استانداردها و نرخ ­ها و الگوها، منجر شد.

نوعی پیوند کارشناسی از پیش و پس از انقلاب که نتیجه حضور کارشناسان بود(بیژن حمزه لو، شادروان فریدون آزما، احمد حسام، علی اکبر حیدری، شادروان بهرام جباری، فریدون نیرومند، حسین احمدیان، رحیم تیموریا، ناصر وفا، کامران نادری، محسن شرفی، مهرداد غروی، محسن وهابی، اصغر امیر شاهی، امیر حسین غضنفری، مهدی دادگو، محسن شاکرین، محمد رضا گنج بخش، مهدی مفیدی، حسین مختاری، سیف الله شه نیا، علیرضا بوذرجمهری، علیرضا کریم زاده، صدیقه وحیدی و هرمز باقی.

و بعدها با پیوستن تنی چند از همکاران امور اداری سازمان؛ بیژن حیدر عربی، بیژن طاهری و محمد تکمیل نژاد و غلامرضا آذرنوش و در نهایت با ورود کارشناسان جوان از سال 66 به بعد، نرگس مینا، مهناز مظفری، سیمین ریاضی، مهران مجدی، مژگان یحیی پور، ناهید پاپیان، مریم موسویانی، مرضیه نظری تاج آبادی، سعیده اسکویی در کنار کارشناسان بعد از انقلاب مانند فخرالدین انوار(از اولین مدیران امور برنامه­ریزی)، محمود خوشنویس، محسن مهاجرانی، مسعود صادقی موجب شد تا حافظه و عملکرد کارشناسی منتقل و جاری شود.

این روند تا بروز و ظهور رایانه­ های شخصی و فناوری اطلاعات در اوایل دهه 70 خورشیدی ادامه یافت تا نسل دیگری از کارشناسان در کنار پیشکسوتان روند سازماندهی و مکانیزاسیون را سرعت دهند. گفتنی است بدین انگیزه ایجاد سامانه ­های اصلی(آرشیو مرکزی، برنامه­ ریزی تولید و پخش، رادیو و تلویزیون تهران و مراکز) و سامانه ­های معین، به پایه­ های اطلاعاتی نیاز داشت که در این سال­ها به همت کارشناسان احمد ارژمند(مدیر امور برنامه ­ریزی سازمان) مصطفی عزیزی، خسرو پرتو پارسا، سعید رضائیان، امیر غائبی، معصومه عناصری، افشین احمد زاده، محمد یادگاری، حسین زاکانی و دیگران در آن سال­ ها پایه گذاری شد تا نظام دهی حتی الامکان بر پایه داده ­های واقعی امکانپذیر شود. این مسیر تا به امروز ادامه داشته است.

در ادامه مقاله­ ای را با عنوان(واحد خود را سازماندهی کنیم!) به قلم هرمز باقی که مورخ بهمن92 از سوی موسسه تدبیر حرفه منتشر شده است را بخوانید.

هرمز باقی در نیمه آذر ماه سال 1400 بدرود حیات گفت. روحش شاد و یادش گرامی.

برای کسب اطلاعات بیشتر و تماس با نگارنده این نوشتار 09123935377 تماس بگیرید

با ظهور فضای مجازی و بروز فعالیت رسانه ها در عرصه فضای مجازی و تنوع و تکثر پیام در این فضا، بحث اطلاعات و آلودگی اطلاعات و بالطبع سواد رسانه ای از اهمیت برخوردار شده است. تاکنون سازمان جهانی یونسکو تعاریف متعددی را از این واژه ارائه داده است.

اشاره دارم به سخنی از حضرت سعدی علیه الرحمه در گلستان که گفت:

دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردند:

یکی آن که اندوخت و نخورد،

و دیگر آن که آموخت و نکرد.

حالا یونسکو هم در جدیدترین تعریفش از سواد همان حرف سعدی را زده است.

● شاید برایتان جالب باشد که بدانید مفهوم سواد در قرن گذشته، تغییرات بسیاری کرده است و این چهارمین تعریف سواد است که توسط یونسکو به صورت رسمی اعلام میشود.

به طور خلاصه و طبق این تعریف، باسواد کسی است که بتواند از خوانده‌ها و دانسته‌های خود تغییری در زندگی خود ایجاد کند.

با تعریف جدیدی که یونسکو ارایه داده باسوادی، توانایی «تغییر» (Change) است و باسواد کسی است که بتواند با آموخته‌هایش، تغییری در زندگی خود ایجاد کند.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌در ادامه و بعد از مروری کوتاه بر تعاریف سواد از ابتدا تا امروز، نکاتی درباره ایجاد تغییر در زندگی بر اساس دانسته‌ها و راهکارهای دستیابی به این مهم، مطرح خواهیم کرد.

مروری بر حجم محتوای تولیدی در شبکه های اجتماعی گویای آماری تکان دهنده می باشد.  روزانه فقط در شبکه اجتماعی تلگرام بیش از 3 میلیون مطلب منتشر می‌شود. جالب است بدانید در ساعت 4 صبح که میزان مطالب منتشر شده به کمترین مقدار خود می‌رسد نیز 25 هزار مطلب نشر می‌یابد. این میزان تولید محتوا در شبکه‌های مختلف اجتماعی در طول تاریخ بی‌نظیر و فوق‌العاده است و منجر به پدیده جالبی شده: «همه ما» راجع به «همه چیز» می‌دانیم؛ اما با عمق کم.

کارل تارو ژورنالیست معروف ژاپنی می‌گوید: هر وقت هر کسی از هر چیزی سخن می‌گوید ما وانمود می‌کنیم که دربارۀ آن می‌دانیم. همکارانمان دربارۀ فیلم، کتاب، قیمت ارز، حمله نظامی آمریکا صحبت می‌کنند سرمان را بالا و پایین می‌بریم یعنی من هم دربارۀ آن می‌دانم.

این درصورتی است که آن ها دربارۀ آن موضوع فقط نظرات کس دیگری را در یک شبکه اجتماعی خوانده‌اند و آن را بازگو می‌کنند همان گونه که ما نیز چنین می‌کنیم. ما به شکلی خطرناک به نوعی کپی برداری از دانایی نزدیک می‌شویم، که در واقع الگوی جدید نادانی است. ما با چالش سواد رسانه ای روبرو هستیم.

امید جهانشاهی

پژوهشگر رسانه

انتخابات سالهای اخیر در بریتانیا، آمریکا، هلند، فرانسه، ایتالیا، استرالیا، نروژ و اوکراین نشان می دهد که پوپولیسم امروز یک پدیده جهانی است، و بخصوص بعد از پیروزی ترامپ به یکی از داغ ترین موضوع های مورد بحث در حوزه رسانه و سیاست تبدیل شده است.

قوت گرفتن جریانهای پوپولیستی البته دلایل متعددی دارد که یکی از آنها و یا به عبارت دقیقتر یکی از بسترهای تقویت کننده آنرا رسانه های اجتماعی دانسته اند. برخی از محققین معتقدند «ساختار فنی» رسانه های اجتماعی در تقابل با اصول دموکراسی است.

یکی از اصولی که دموکراسی را ضمانت و تقویت می کند «گفتگوی آگاهانه» در مورد مسائل عمومی است، و از همین رو روزنامه نگاری را پایه ای برای دموکراسی خوانده اند. میزگردهای چالشی تلویزیونی و یا یادداشتها و مصاحبه های چالشی در روزنامه ها، نوعی گفتگوی جمعی درباره مسائل جامعه هستند. روزنامه نگاری حرفه ای با برخورد بی طرفانه، رعایت توازن و توجه به جامعیت، در واقع آگاهانه بودن این گفتگوها را در ظرف گفتگوی ملی یعنی رسانه های مستقل و توانمند تضمین می کند.

دکتر رسول جلیلی که از اعضای شورایعالی فضای مجازی کشور هستند، اخیرا مطالبی را در خصوص بایدها و نبایدهای وضعیت فضای مجازی کشور ارائه داده اند که به لحاظ اهمیت مطلب درج گردیده است.

بیش از هشت سال از تاسیس شورایعالی فضای مجازی کشور می گذرد، نیاز معلوم است، اولویتها ابلاغ شده است، بودجه سالانه در مقیاس خوبی در خدمت بوده است، لیکن خروجی ناکافی و در مواردی واگرا است. چرا؟ در این نوشتار به برخی کاستی های موجود در فضای مجازی کشور پرداخته و از آنجا که با ترکیب فعلی شورایعالی و بویژه رییس محترم شورا که مسئول امهات کاستی های کنونی فضای مجازی کشور هستند، موضوع را با عزیزان منتخب مجلس یازدهم در میان گذاشته و از ایشان می‌خواهم که با فوریت به داد فضای مجازی کشور برسند.

مدیرکل سابق مرکز مطالعات و برنامه ریزی رسانه های وزارت ارشاد: مشکل نبود تعریف مشخص از صوت و تصویر فراگیر است.

حمید ضیایی‌پرور گفت: صداوسیما دو تجربه شکست خورده آی پی تی وی به نام تلویزیون تعاملی و وی او دی به نام تلویزیون شیما دارد که هزینه ای حدود ۱۲ میلیارد تومان داشت.

بر اساس ابلاغیه مقام معظم رهبری تمامی تنظیمات و مقررات صوت و تصویر فراگیر برعهده صداوسیما است و صداوسیما نیز بعد از این ابلاغیه سازمان جدیدی را راه انداخت به نام سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر یا همان ساترا البته راه‌اندازی چنین سازمانی در شرایطی که مثلا ما شورای عالی فضای مجازی را داریم یا سازمان تنظیم مقررات ارتباطات رادیویی را داریم، محل بحث است.

 [در مورد نامه اخیر قوه قضاییه] مشکل این است که هنوز تعریف مشخصی برای مساله صوت و تصویر فراگیر اعلام نشده است.  یک زمانی تفسیر این موضوع فقط پخش زنده بود اما امروز دامنه آن حتی به پادکست‌ها و خبرگزاری‌ها نیز رسیده است و امروز صدا و سیما می‌گوید اگر حتی خبرگزاری بخش فیلم و عکس دارد، باید بیاید از ما مجوز بگیرد.

براساس قانون مرجع تعریف صوت و تصویر فراگیر شورای عالی فضای مجازی است.

نگرانی بزرگتر این است که اگر این روند ادامه داشته باشد مردم از پلتفرم‌های داخلی خارج شوند و به سمت پلتفرم‌های خارجی بروندـ و این مساله به ضرر منافع ملی کشور خواهد بود.

راه‌حل این است که شورای عالی فضای مجازی و مرکز ملی فضای مجازی تمام نمایندگان دخیل در این موضوع را دعوت کند و نظرات مختلف را بشنود و به یک تعریف مشخص درباره صوت و تصویر فراگیر برسند.

 ✍️علیرضا دباغ

 🔻از آبان ماه امسال تا همین امروز که آخرین روزهای دی ماه سال 1398 را سپری می کنیم خبرهای بد و خشونت بار و مرگ آفرین به شکل فزاینده ای در کشور به گوش می رسد. وقایعی که هضم روانی هر یک از آنها به ماهها وقت نیاز دارد اما متأسفانه دست تقدیر چنان رقم خورده است که هنوز آوار نخستین حادثه را برنداشته، فاجعه ای دیگر بر سرمان خراب میشود. درک  این مصایب از قدرت و توان هر انسانی ساخته نیست. بی شک محققان و جامعه شناسان متوجه این نکته بوده و هستند و مطالعات خویش را بر رفتارهای اجتماعی متمرکز کرده و می کنند همانطور که جمعی از روانشناسان و فعالان حوزه ی سلامت روانی  نیز اخیرا درخصوص وضعیت روحی و روانی حاصل از این وقایع هشدار داده اند.

🔺از دید یک پژوهشگر علوم ارتباطات، باید اذعان کنم این حجم از تخریب روحی و روانی در رسانه های گروهی و بخصوص در شبکه های اجتماعی به مرز هشدار نزدیک شده است؛ و این موضوع سن آسیب روانی مخاطبان رسانه ها و کاربران اینترنت را از سطح کودک و نوجوان به سن بزرگسال افزایش داده است. اگر سازمانی مانند سازمان کنترل آلودگی هوا برای سنجش آلودگی روانی رسانه ای وجود داشت حتماً به تمام سنین هشدار میداد که در استفاده ی رسانه ای اعم از صداوسیما،ماهواره ها و شبکه های اجتماعی احتیاط نمایند؛ زیرا به سلامت ایشان صدمه وارد خواهد شد. اکنون با این مقدمه و تأکید براین نکته که منظورمان در این نوشته نه یک روزنامه یا مجله یا شبکه ی خاص رادیویی یا تلویزیونی است بلکه تمامی رسانه های داخلی و خارجی و شبکه های اجتماعی اعم از کانالهای تلگرامی یا گروههای واتس آپی و صفحات اینستاگرام با تمام گرایشهای سیاسی، اجتماعی گوناگون مدنظر این نوشته است ، در وضعیت بغرنج فعلی چند نکته ی ضروری برای پیشگیری از افسردگی و کاهش صدمات روحی و روانی ناشی از حضور در فضای جدید رسانه ای را یاداوری مینماید:

علوم شناختی(Cognitive Science) سعی بر شناخت جهان دارند. سرمایه انسان توانایی شناخت است. با علوم شناختی میتوان به عظمت عالم و انسان پی برد. این عملیات از طریق مغز و ذهن آدمی اتفاق می افتد. فلسفه ذهن شاخه‌ای از فلسفه است که به مطالعه ماهیت ذهن(Mind)، فعالیتهای ذهن، خصوصیات ذهن، هشیاری و رابطه آنها با بدن مادی می‌پردازد. روان‌شناسی شناختی به بررسی فرایندهای درونی ذهن(مکانیسم های نورونی یا همان سیم کشی ها و مدارات داخل مغز که حدود صد بیلیون سلول در مغز انسان است) از قبیل حل مسئله، حافظه، ادراک، شناخت، زبان و تصمیم گیری در موجودات زنده می‌پردازد. موضوعاتی ازاین قبیل که انسان و سایر موجودات چگونه و با چه ساختاری به درک، تشخیص و حل مسئله می‌پردازد و این که ذهن چگونه اطلاعات دریافتی از حواس (مانند بینایی یا شنوایی) را درک می‌کند و یا اینکه حافظه انسان چگونه عمل می‌کند و چه ساختاری دارد؛ از عمده مسائل قابل توجه دانشمندان این رشته می‌باشد که با استفاده از روش تحقیق علمی و بررسی موارد قابل مشاهده دنبال می‌شود و از این طریق فرایندها و پدیده‌های ذهنی مانند باور، خواست و انگیزش مورد مطالعه قرار می‌گیرد. گام بعدی شبیه سازی اعمال مغز در محصولات سایر رشته های مهندسی مثل روباتیک و غیره است. بطوریکه انسان بتواند فکر کند و ماشین بتواند عمل کند.

نوخاستگی(Emergence) توجیه حالات ذهنی انسان است. پدیده هایی مثل گوش دادن به موسیقی، یا شرکت در مراسم و مجالس عرفانی و مذهبی یا تاثیراتی که از دیدن یک تابلوی نقاشی میگیریم، جملگی پدیده های نوخاسته هستند. آثار دانشمندان، نمادهای فرهنگی، زبان مثال هایی از نوخاستگی هستند. فراکتال ها، تصاویر هندسی در طبیعت(برخال ها)، حتی شورش های اجتماعی که بر اثر تغییر احوال و احساسات جوامع شکل می گیرد، پدیده های نوخاسته هستند. استفاده از استعاره ها(سریال عروسکی کلاه قرمزی که به شدت از استعاره ها استفاده میکند) و غیره. ایشان معتقدند که با تولیدات هنری میتوانیم بر ضمیر ناخودآگاه مخاطب تاثیر گذارده و به شکل غیر مستقیم منجر به بروز رفتار هنجاری شویم. پرهیز از القائات مستقیم- خود مردم بتوانند احساس دریافت آگاهی کنند. مجموعه این تکنیک ها و علوم در سایر رشته از قبیل اقتصاد، مهندسی، آموزش و پرورش و ... نیز استفاده می شود.

استفاده از علوم شناختی در نورو مارکتینگ (NeuroMarketing).  شاخه ای از دانش بازاریابی است بطوریکه پیام هایمان را به گونه ای طراحی کنیم که برای مغز انسان جالب توجه و قابل دریافت باشد و مشتری و مخاطب رفتاری انجام دهد که مطابق اهداف پیام باشد. به این شیوه تمایل به خرید را در مشتری بوجود آورده ایم.

اگر شخصی به طور مستقیم یا از طریق اینترنت، هر روز، روزنامۀ نیویورک ­تایمز را بخواند، متوجه چند نکته می شود:

۱) معنای رسانه چیست؟

۲) معنای خبرنگاری و گزارش نویسی چیست؟

۳) معنای آزادی بیان چیست ؟

۴) معنای تفکیکِ قوا چیست ؟

۵) و معنای “دقت” چیست؟

اولین شمارۀ نیویورک تایمز در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۲۳۰ (۱۶۸ سال پیش) منتشر شد. ۳۷۹۰ نفر برای این روزنامه کار می کنند، در ۲۷ کشور نمایندگی دارد و جوانترین خبرنگار آن ۵۱ سال سن دارد. اگر خواننده ای انگلیسی زبان بخواهد حدود ۵۰ صفحۀ روزانۀ نیویورک تایمز را مطالعه کند حدود ۵-۴ ساعت زمان می برد تا با طیفی از مسائلِ داخلی، تمام مناطق بین المللی، هنری، فرهنگی، و ورزشی آشنا و به روز شود. اما آنچه کلیدی است: دقتِ در آمار، جمله بندی های دقیق، واژگان استفاده شده، مفهوم سازی و طراحی برای فهم موضوعات است. هیجان، احساسات، اغراق گویی، وارونهِ جلوه دادن، فقط ۲۰ درصد یک موضوع را گفتن و ۸۰ درصد را حذف کردن، نمای یک موضوع را حیله گرانه تغییر دادن (Dissembling)، قهرمان سازی، فرد محوری، بی انصافی، فقط یک بعد از یک موضوع را گفتن و پیچاندن مسائل، در حداقل خود است.

اصولاً فهمِ دقیق و همه جانبۀ یک مسئله ، حداقل ۷۰ درصد آن است؛ سپس باید به راه حل فکر کرد. اگر شناخت مخدوش باشد، نمی توان پاسخ های دقیق پیدا کرد. وقتی داده ها (Inputs) اشتباه باشند، به طور طبیعی خروجی ها (Outputs) هم اشتباه خواهند بود. اگر مسئلۀ بیستم یک کشور به عنوان مسئلۀ یک آن جا بیفتد، عموم تصمیم گیری ها و اقدامات بعدی، وقت تلف کردن خواهد بود. اگر فردی، بنگاهی، کشوری و دولتی، مسئلۀ یک خود را با تفکر و دقت تشخیص ندهد، مجموعه کارها آب در هاون کوبیدن خواهد بود. دقتِ در شناخت سرنوشت ساز است. اطلاعات دقیق و بازبینی شده، شنیدن دیدگاه های مختلف، دقتِ بی نظیرِ حقوقی در قلم ، فرد زدایی از فهم پدیده ها، اولویت دادن به فکر در مقابل فرد و عفتِ کلام، جزء فرهنگ نیویورک ­تایمز است. اگر در شناخت خود و محیط دقیق و واقعی Objectivity)) نباشیم، به دور خود خواهیم چرخید.

بنابراین، در فهمیدنِ موضوعات می توان تلاش کرد تا:

 ۱) از هیجان و احساسات،

 ۲) وارونه جلوه دادن و

 ۳) فرد محوری فاصله گرفت.

بی دلیل نیست بیش از شش میلیون نفر در ۱۶۰ کشور هر روز صبح، نیویورک تایمز می خوانند؛ حتی بعضاً قبل از صبحانه.

مجتبی صمدی

پژوهشگر و کارشناس فرهنگ، ارتباطات و رسانه

 وقتی سخن از تحولات روز افزون فناوری اطلاعات و ارتباطات در کشور می‌شود، با گستره‌ای از شرکت‌ها و مؤسسات مواجه هستیم که با به‌کارگیری نیروهای فکری و کاری جوان، شاید پیشگام بسیاری از دستاوردهای فنی و توسعه‌ای در دنیای جدید و آینده پیش رو برای ایران باشند. اما در این میان، مسائلی پیش روی تحولات، این شرکت‌ها و مؤسسات است که بیش از هر چیز به سیاستگذاری در این عرصه یا همان نحوه دخالت دولت و حاکمیت در این عرصه وابسته است. برآنیم تا در این سلسله نوشتارها با یک مداقه تحقیقی به چالش‌های تحولات رسانه‌ای مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات بپردازیم. از همین رو برای ملموس نمودن این نوع از چالش‌ها، سرویس‌ها و خدماتی که از طریق این مؤسسات و شرکت‌ها و یا دولت در حال ارائه است را از منظر سیاستگذاری مورد بررسی قرار می‌دهیم. در اولین گام، سرویس vod آغازی بر این نوع واکاوی است.

حسن سبیلان‌اردستانی-دکترای علوم ارتباطات

انعکاس خبر تعرض جنسی معاون یک مدرسه و گفتگو‌های دانش‌آموزان درباره آن در فیلم منتشره، به جریان اول خبری شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است. دراین موضوع مباحث گوناگونی اعم از خلأ آموزش‌های جنسی تا برخی فساد‌ها و نبود قوانین و برنامه‌های مقابله با آن مطرح شده، اما کمتر به موضوع فنون رسانه‌ای این جریان خبری پرداخته شده است. به تعبیر دیگر آیا این جریان نوعی افشاگری خبری است؟ یا نوعی «دستور کار» رسانه‌ای شبکه‌های مجازی؟ یا اینکه هراسی اخلاقی [مورال پنیک]است؟ در ادامه به توضیح هریک از آن‌ها پرداخته می‌شود. افشاگری موضوعی است که در تمامی تحلیل‌ها می‌توان ردپایی از آن مشاهده کرد؛ به این معنا که رسانه‌های اجتماعی با کشف رخداد مذکور و بازنشر آن توانسته‌اند جامعه را از موضوعی پنهان آگاه کنند، اما موضوع این است که افشاگری درباره مواردی است که دولت یا سازمان‌ها درصدد کتمان و پنهان‌سازی آن هستند.

مدیر پیشین شبکه تلوزیونی جام جم به بیان بررسی مشکلات مدیریتی رسانه ملی پرداخت و تنگنای مالی در عین گستردگی کار را باعث این مشکلات دانست.

به گزارش جماران، سعید فانیان در این مطلب نوشته است: مدیریت و هدایت صدا و سیما، جلب نظر مخاطبان و کسب اعتماد آنان، به دلایل متعدد هر روز سخت و سخت تر می شود.

    الف- حجیم بودن و عظیم بودن این رسانه دیگر نمی تواند یک عامل قدرت و اهرم مدیریت پیش برنده و توسعه دهنده باشد. همیشه زیادی جمعیت کارکنان بویژه بخش ناکارآمد نیروی انسانی که به دلایلی غیراصولی و خارج از ضابطه وارد مجموعه شده اند، باعث افت کیفیت و کندی روند امور یک سازمان می شود. صدا و سیما نیز همواره درگیر این مشکل بوده است اما این معضل در شرایط تنگنای مالی و کمبود بودجه فشار مضاعفی بر مدیریت سازمان وارد می کند و اینک صدا و سیما دقیقاً دچار همین شرایط است.

این روزها تغییرات در راس مدیریت سازمان صدا و سیما در مرکز توجه افکار عمومی و در صدر اخبار حوزه رسانه می باشد. در یک چرخش سریع «عبدالعلی علی‌عسکری» سکان رسانه ملی را در دست گرفت و «محمد سرافراز» پس از یک دوره 18 ماهه مدیریتی سازمان را ترک کرد.

اقدام به تغییرات ساختاری با هدف چابک سازی و مدیریت بهینه منابع و ساماندهی منابع درآمدی سازمان از مهمترین اهداف مورد توجه مدیریت اسبق به حساب می آید. گرچه به تمام و کمال نرسید. کمی دورتر نیز «عزت الله ضرغامی» سخن از «جراحی سازمانی» به میان آورده بود که به زعم ایشان این اقدام خود نیازمند داشتن «بودجه و منابع مالی» بود  و اهداف «تحول سازمانی» مشارالیه نیز در حد تدوین دو سند راهبردی «افق رسانه» باقی ماند.

در یک بررسی اجمالی در هر دوره میتوان جنبه هایی از «تحول در سازمان رسانه» را ملاحظه کرد.

مروری بر عملکرد در بخش «مدیریت سازمانی» گویای این حقیقت است که از هدف گذاری، برنامه ریزی و یافتن شیوه های جدید انجام کار برای کسب نتایج بهتر در «سازمان رسانه» غافل مانده ایم. روزمرگی، توسعه بی برنامه، تعارفات معمول و بسیاری دیگر موجب شده است که دچار نوعی «کسالت سازمانی» بشویم که روز به روز مُضمن تر نیز می شود.

بی گمان همه ما دوست داریم موفق شویم. چه در زندگی شخصی و چه در تجربه سازمانی و چه در عرصه ملی.

بنابراین در این مساله تفاوتی با دیگران نداریم و برخلاف آنچه به ما آموخته اند خواستن توانستن نیست. صرف فعل خواستن شما را به مقصود توانستن نخواهد برد. توانستن قواعدی دارد که باید آن را از علوم مختلف و به ويژه «مدیریت» آموخت.

مدیریت زیبا و بی رحم است. زیبایی و بی رحمی مدیریت به این است که قواعدی دارد، اگر رعایت کنید شما به موفقیت خواهید رسید و اگر نکنید هر چقدر هم که بخواهید و تلاش کنید، به نتیجه مطلوب نمی رسید.

یک مثال ساده!... دو نفر از کشتی در حال غرق شدن به دریا پریده اند. یکی شنا کردن بلد است و دیگری نه. هر دو به یک میزان خواهان رهایی از این وضعیت هستند. هر دو به یک میزان دست و پا می زنند. پس تا این جا در دو فاکتور مساوی هستند (خواستن و تلاش)، اما یکی رهایی می یابد و به موفقیت می رسد و دیگری می ماند و می میرد. تفاوت در چه بود؟ مهارت و رعایت قواعد شناگری.

در دنیای پیچیده و پر تغییر امروزی، نمی توان به این الگو که «بالایی ها فکر کنند و پائینی ها عمل کنند»، بسنده کرد. فکر و عمل باید در تمامی سطوح یکپارچه شود.

یکی از این قواعد کلیدی «مدیریت»، معماری درست و اتصال پنج عنصر زیر به یکدیگر است:

🔘 پیوند دادن استراتژی به شرایط محیطی و ويژگی های درونی سازمان.

🔘 اتصال برنامه های عملیاتی به استراتژی های سازمانی

🔘 پیوند دادن تخصیص منابع به برنامه های عملیاتی مبتنی بر استراتژی

🔘 اتصال ارزیابی و کنترل عملکرد به برنامه ها و تخصیص منابع

🔘 و در نهایت پیوند مشوق ها و تصمیم گیری ها به عملکرد.

اگر هر کدام از این پنج فرایند، سست و نادرست باشد، سازمان به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.

بررسی دوباره زنجیره ارزش سازمانی، مدیریت محدودیت ها، گره زدن منافع مادی کارکنان به نوآوری، بکارگیری فناوری اطلاعات در سازمان، مهندسی مجدد روش ها و بسیاری مِتُدهای دیگر و صد البته  در کنار آن- درست صرف کردن « فعل خواستن» می تواند راهگشای دغدغه های امروز رسانه باشد.

 بدون تردید رئیس جدید صدا و سیما در معرض توجه است و در مقابل با چالش هایی از قبیل پاسخگویی به افکار عمومی و نهادهای نظارتی، بهره وری نیروی کار، کارایی و اثربخشی سازمانی روبرو است.

در این هنگامه چنانچه مدیریت با تکیه بر روش ها و موفقیت های گذشته، نیازها و حقایق جدید امروزی را تحلیل کند، بی شک دچار نوعی «نزدیک بینی استراتژیک» شده است. در حالی که محیط جدید و تغییر شرایط روش های متفاوتی را می طلبد.

امید آنکه تغییرات مدیریتی «تحولی برای تعالی رسانه» را به همراه داشته باشد.انشاالله.

شصت و هفتمین شماره ماهنامه مدیریت ارتباطات  گفتگویی را با دکتر سیدرضا صالحی امیری، مشاور رئیس‌جمهور و رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران  انجام داده است.

وی کارکردهای فرهنگ را در چهار محور و کارکرد اصلی قابل تقسیم‌بندی دانسته و افزود: نخست کارکرد انسجام‌بخشی فرهنگ است. فرهنگ قادر به افزایش انسجام اجتماعی است. انسجام اجتماعی به معنی یکسان‌سازی نیست بلکه به معنی حرکت هارمونیک به سمت هدف به شکل متعادل و متشکل است. مثالی می‌زنم. رفتار فرهنگی باید همانند حرکت یک قطار باشد. قطار متشکل از واگن‌ها، لوکوموتیو و ساکنان قطار است که در نهایت همه این اجزا به سمت مقصد مشخصی در حال حرکت هستند. کارکرد انسجام‌بخشی فرهنگ نیز چنین عملکردی دارد. فرهنگ باید تمامی اجزای جامعه را به سمت هدف معینی هدایت کند.

کارکرد دوم فرهنگ، هویت‌بخشی و هویت‌سازی است. فرهنگ متضمن بقای جامعه و تداوم هویت جامعه است. فرهنگ با توجه به ارزش‌های بنیادین جامعه، کارکرد هویت‌بخشی و هویت‌سازی در جامعه دارد.

کارکرد سوم فرهنگ، شخصیت‌سازی در جامعه است. فرهنگ باید در جامعه انسان‌های متشخص و با فضیلت تربیت کند. در چنین جامعه‌ای، شخصیت تولید و بازتولید می‌شود و همچنین باعث افزایش سرمایه‌های فرهنگی در یک جامعه می‌شود.

وجه چهارم کارکردی فرهنگ، ایجاد سازگاری در جامعه است. فرهنگ سبب ایجاد روحیه لطیف در جامعه و سازگاری بیشتر اعضای جامعه با هم خواهد شد. این موضوعی بسیار مهم و حیاتی است. ایجاد چنین روحیه و چنین سازگاری در بین اعضای جامعه، سبب تداوم حیات اجتماعی شده و زندگی انسان‌ها را به هم پیوند می‌دهد. در چنین جامعه‌ای، خشونت به حداقل خواهد رسید. فراموش نکنیم که انسان‌های با فرهنگ، همیشه به فکر سازگاری با هم هستند و از خشونت در تمامی اشکال آن، پرهیز می‌کنند.

ضریب اعتماد عمومی به صداوسیما مدام در حال کاهش است. وی می‌گوید: به نظر من دولت یازدهم در حوزه فرهنگی گام‌های مؤثری برداشته است که بخشی از ثمرات آن در حال حاضر دیده می‌شود و برخی از این آثار هم نتایج خود را در آینده نشان خواهد داد. شاخص‌های کمی و کیفی نیز بیانگر توجه جدی دولت به عرصه فرهنگی است و هر ناظر بی‌طرفی بهتر شدن فضای فرهنگی کشور را گواهی می‌دهد.

اگر میزان تحولات بیرونی سازمان شما بیش از میزان رشد درونی سازمان باشد، در این صورت سقوط سازمان حتمی است. (جک ولش)

این روزها تغییر و تحولات در کادر مدیریتی صدا و سیما در صدر اخبار حوزه رسانه می باشد. دو دوره مدیریت پنج ساله سید عزت الله ضرغامی بر بزرگترین دستگاه رسانه ای کشور به پایان رسیده است. در کتاب «راوی صادق» که از سوی سازمان منتشر شده است، مهمترین نتایج و عملکرد این دوره 10 ساله(1383-1393) دستیابی به بصیرت در اجتهاد رسانه ای، و به بیان دقیق تر مدیریت و رفع تزاحم در برداشت و تحلیل میان ارزش ها تعبیر شده است. نهضت تولید فیلم های تلویزیونی از دیگر اقدامات برای افزایش رقابتی رسانه بیان شده است. تولید 1400 فیلم تلویزیونی که بعضا از آثار ماندگار این عرصه
بحساب می آیند. تولید انیمیشن در حوزه تولیدات پویا نمایی نیز در همین راستا ارزیابی می شوند. گذز از آنالوگ به دیجیتال که نیازمند برنامه ریزی در سه حوزه تولید، انتشار و دریافت سیگنال می باشد، از برجسته ترین فعالیت های فنی در رسانه بیان شده است. توسعه شبکه های استانی سازمان که از آن به سازمان دوم یاد شده است، از نتایج این دوره می باشد. در کتاب موصوف به 222 محور از اقدامات مهم و تحول ساز در طول دهه گذشته اشاره شده، که به مهمترین آن ها اشاره شد. 

بیاد داشته باشیم  در گزارش پژوهش «آینده پژوهی ایران ۱۳۹۳» که به توصیف و تحلیل مسائل اصلی ایران در سال ۱۳۹۳ پرداخته است، سقوط وجهه ملی صدا و سیما و کاهش سرمایه اجتماعی از دغدغه ها و یکی از مهمترین مسائل کلان کشور بیان شده بود. هم اینک تحولی دیگر در راه است. محمد سرافراز با کوله باری از حداقل دو دهه تجربه در سازمان رسانه، سکان مدیریت صدا و سیما را بر عهده گرفته است. در سخنرانی کوتاه و موجز مشارالیه در مراسم معارفه خود به مهمترین نکات مدیریتی و عوارض سازمانی اشاره داشت.

او گفت مولفه های قدرت در دنیا تغییر کرده و امروز قدرت ارتباطات و پردازش و فناوری اطلاعات حرف اول را می زند. اصلاح روش و گردش کارها، ساختار و چابک سازی سازمانی، عدم تصدی گری، بهره گیری از نخبگان علوم ارتباطات و رسانه؛ موضوع مهم «غنی سازی سرمایه انسانی سازمان» و بهره گیری از فرصت های رسانه های نوین و تعاملی فرازهای کوتاه و در عین حال مهم سخنرانی ایشان بود.

پدیده شناسی و شناخت رسانه مورد تاکید قرار گرفت و در عین حال اظهار داشت: اگر این اتفاق نیفتد ما در رسانه ملی و دیگر رسانه ها در انفعال خواهیم بود.

این مقدمه را آوردم تا به این نکته اشاره کنم: تا آگاهی و نقد و تحلیل جدی در وضعیت موجود وجود نداشته باشد، حرکت رو به جلویی انجام نمی شود. نبود و یا کمبود منابع مالی سازمان یکی از دغدغه های امروزی است. مهم در برنامه داشتن و عزمِ حرکت داشتن است. البته که باید رقابت کرد. رقابت در همه چیز. در روش ها و شیوه تولیداتِ مان. در کیفیت محصولاتِ مان. تا رقابتی نباشد پیشرفتی هم حاصل نمی شود. رشدی هم وجود ندارد. پیشرفت هم تنها کار دولت و رئیس یک سازمان و تشکیلات ستادی یک سازمان نیست. «پیشرفت با میدان دادن به افکار نو پدید می آید».   

در شرايط محيطي نامطمئن، پويا و رقابتي، سازمان ها براي بقا و كسب موفقيت هاي بزرگِ خود بايد طالب «انديشه هاي نو» باشند و در اين راستا به افرادي كه رهيافت هاي بديع و خلاق براي مسائل سازماني ارائه مي كنند توجه خاصي مبذول دارند. اگر كمي دقت شود به اين نكته پي خواهيم برد كه ما از لحاظ انديشه ، حتي انديشه هاي خوب و مفيد در سازمان كمبودي نداريم بلكه چيزي كه كمبود آن احساس مي شود تمايل و اشتياق قاطبه مديران به قبول انديشه هاي نو است. در واقع مديران بايد به جاي توليدات و طواف کردن بر گِرد روش هاي کهنه خود، طالب انديشه هاي جديد باشند. جز آن مي
توان گفت مديريت سازمان ها با عدم قبول ريسك طرح هاي نو و اقدامات تازه درحقيقت با ريسك بزرگتري كه همانا «غافلگيري درمقابل اتفاقات جديد» است مواجه خواهند شد.در نظر داشته باشیم این قانون بقاست که می گوید: قویترین گونه ها برای زنده ماندن، آنی نیست که باهوش ترین است، بلکه آنی است که بیشترین واکنش را در مقابل تغییر نشان می دهد.

با گسترش رسانه های مکتوب، مجازی و ماهواره ای، در شرایط حاضر یکه بودن رسانه  صدا و سیما محدود شده است و رقابت برای جذب مخاطب بیشتر در بین این رسانه ها  بالا گرفته است. ناگفته نماند، راه اصلی مبارزه نرم بیگانگان با ما نیز از طریق همین رسانه های رقیب است، پس بی شک باید به این رقابت به چشم یک «مسئله راهبردی» نگریست.

           چون ز هستی ش نباشد اثری      چون به هستی رسد از وی دگری

           ذات نایافته از هستی بخش           چون تواند که بود هستی بخش

«جور دیگر دیدن»، ورود به موضوعات از منظر دیگر، یکی از مهمترین مسائل امروزی سازمان است. در شرايط كنوني سازمانهاي موفق و نوآور به كارآمد بودن اصول مديريت "برنامه ريزي ، سازماندهي ، كنترل و مانند آنها" به ديده شك و ترديد مينگرند و معتقدند كه براي خلاقيت، پیشرو بودن و شكست قواعدبازي رقابت به كاركناني خلاق و كارآفرين نياز دارند كه بدانند در هر زمان از كدام پنجره ذهن خود به مسائل نگاه كنند و قادر باشند مسائل را براي هر لحظه از زاويه جديد بنگرند.

ریاست اسبق سازمان «بودجه و منابع مالی» را یکی از مهمترین عوامل برای انجام جراحی مشکلات سازمانی برشمردند.

حقیقت ماجرا این است که با معادله ای چند مجهولی سر و کار داریم و نباید با فرافکنی، همه مشکلات زیست بوم رسانه ای را به گردن بودجه و اعتبارات و غیره بیندازیم. در حال حاضر به شدت نیازمند پیوند بین نوآوری، فناوری و البته تجربه هستیم. به یاد داشته باشیم که در این سه گانه همواره کفه ترازو بایستی به نفع نوآوری در سازمان بگردد.

بپذیریم از هدف گذاری، برنامه ریزی و یافتن شیو های جدید انجام کار برای کسب نتایج بهتر غافل مانده ایم. روزمرگی، توسعه بی برنامه، تعارفات معمول و بسیاری دیگر موجب شده است که دچار نوعی «کسالت سازمانی» بشویم که روز به روز مُضمن تر نیز می شود. مدیریت محدودیت ها، گره زدن منافع مادی کارکنان به نوآوری، بکارگیری فناوری اطلاعات در سازمان، مهندسی مجدد روش ها، بررسی دوباره زنجیره ارزش سازمانی و بسیاری مِتُدهای دیگر و صد البته  در کنار درست صرف کردن « فعل خواستن» می تواند راهگشای دغدغه های امروز رسانه باشد. همواره اصلاحات و به طبع آن پیشرفت ها
در هنگامه «محدودیت ها و مدیریت صحیح آن» متولد شده است. بی گمان رسانه نقش بسزایی در افزايش قدرت ملي کشور دارد. قطع و یقین آينده را اگر ما نسازيم ديگران براي ما خواهند ساخت. پس بهتر آنكه از معماران آينده باشيم تا از مدافعان زوال. اگر بخواهیم می توانیم!

(باز نشر پست سال 93)

علوم شناختی(Cognitive Science) سعی بر شناخت جهان دارند. سرمایه انسان توانایی شناخت است. با علوم شناختی میتوان به عظمت عالم و انسان پی برد. این عملیات از طریق مغز و ذهن آدمی اتفاق می افتد. فلسفه ذهن شاخه‌ای از فلسفه است که به مطالعه ماهیت ذهن(Mind)، فعالیتهای ذهن، خصوصیات ذهن، هشیاری و رابطه آنها با بدن مادی می‌پردازد. روان‌شناسی شناختی به بررسی فرایندهای درونی ذهن(مکانیسم های نورونی یا همان سیم کشی ها و مدارات داخل مغز که حدود صد بیلیون سلول در مغز انسان است) از قبیل حل مسئله، حافظه، ادراک، شناخت، زبان و تصمیم گیری در موجودات زنده می‌پردازد. موضوعاتی ازاین قبیل که انسان و سایر موجودات چگونه و با چه ساختاری به درک، تشخیص و حل مسئله می‌پردازد و این که ذهن چگونه اطلاعات دریافتی از حواس (مانند بینایی یا شنوایی) را درک می‌کند و یا اینکه حافظه انسان چگونه عمل می‌کند و چه ساختاری دارد؛ از عمده مسائل قابل توجه دانشمندان این رشته می‌باشد که با استفاده از روش تحقیق علمی و بررسی موارد قابل مشاهده دنبال می‌شود و از این طریق فرایندها و پدیده‌های ذهنی مانند باور، خواست و انگیزش مورد مطالعه قرار می‌گیرد. گام بعدی شبیه سازی اعمال مغز در محصولات سایر رشته های مهندسی مثل روباتیک و غیره است. بطوریکه انسان بتواند فکر کند و ماشین بتواند عمل کند.

چندی پیش دکتر سید کمال خرازی، دبیر ستاد راهبردی توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در سخنرانی با عنوان علوم شناختی و رسانه به ابعاد موضوع علوم شناختی و نوخاستگی پرداخت.

مطلب خوبی را از دوست عزیز محمد یادگاری در شماره خرداد ماه 94 هفته نامه صدا و سیما خواندم. اقتضائات سازمان های رسانه ای در شرایط عصر حاضر. خلاصه ای از مطلب مزبور آمده است.

در سال های اخیر، شاهد شکل گیری گونه تازه ای از عملیات و جنگ های روانی هستیم که توجیهات لازم را برای اقدامات نظامی فراهم می آورند. در این فرایند، حوزه های افکار عمومی و رسانه های طرفین به خاکریز اول برخورد تبدیل شده اند. بنابراین، مهم ترین رسالت و محور کار سازمان، تولید تصویری مطلوب و معقول از جمهوری اسلامی در سطح منطقه و جهان است در حدی که با تصویر سازی منفی بازیگران مقابل هماوردی کند. برای این منظور، ضرورت دارد فعالیت های رسانه ای ما از حالت عمدتا تدافعی فعلی خارج شود زیرا انفعال، موجب درون نگری خواهد شد و هزینه های زیادی صرف هدایت افکار عمومی داخلی می شود.

امروز سومين همايش رسانه‌ و اقتصاد با عنوان «تحول اقتصادي، نوآوري در رسانه ملي» با هدف ارتقاي عملكرد رسانه در تحقق اهداف اقتصادي كشور و آسيب‌شناسي برنامه‌هاي اقتصادي رسانه  با حضور دانشمندان و صاحبنظران رسانه و اقتصاد در تهران برگزار شد.

عوامل اقتصادي بر اساس اطلاعات تصميم مي گيرند و رسانه نقش فراهم آورنده اطلاعات را در اقتصاد بازي مي كند. جوزف استينگز مي گويد: در حال حاضر اين مساله عموما مورد تائيد است كه اطلاعات بهتر و بهنگام تر منجر به تخصيص بهتر و كاراتر منابع مي شود.

رسانه، جزء اساسي راهبرد موفق توسعه است. فراهم آوردن اطلاعات و فراگير كردن دانش و افزايش شفافيت از وظايف رسانه است. براي كاهش فقر، ما بايد دسترسي به اطلاعات را آزاد كنيم و كيفيت اطلاعات را بهبود بخشيم. مردم با اطلاعات بهتر توانايي انتخاب هاي بهتر را خواهند داشت. مشخص است كه رسانه بعنوان يك تامين كننده اطلاعات، مي تواند عملكرد اقتصادي را بهبود بخشد، اگر سه شرط را دارا باشد: مستقل باشد، اطلاعات صحيح و با كيفيت خوب ارائه كند و دسترسي گسترده اي به آن وجود داشته باشد. رسانه آزاد كالايي لوكس نيست، بلكه عامل اصلي توسعه متوازن است. رسانه ها مي توانند اثر كنترلي بر فعاليت دولت در حيطه سياست عمومي داشته باشند. آنها به مردم اجازه مي دهند كه نظرات مخالف دولت را بگويند و مي توانند بر شكل گيري اجماع عمومي كمك كنند تا تغييرات آسان تر صورت پذيرد.اين گونه رسانه ها به بهتر عمل كردن بازارها كمك مي كنند. به امید نقش آفرینی هرچه بهتر و فعالتر رسانه صدا و سیما در ایجاد شفافیت و شکوفایی اقتصادی کشور.

به مقاله ارسالی اینجانب به همایش مزبور تحت عنوان نقش رسانه در اصلاحات اقتصادی در بخش مقالات مراجعه کنید.