انفجار ذهن

كسب و كار جديد براي روش مدیریت مجتمع مسکونی در ایران و جهان مي توان راه اندازي كرد

حمید مقیمی

تا آنجا که یادم می آید در بلوک مسکونی ما خرداد هر سال دوبار آگهی مجمع عمومی زده می شد، یک بار تعداد به حد نصاب نمی رسید و بار دوم که با هر تعداد رسمی بود، چند نفری داوطلب پست مدیرعاملی می شدند. این که ساکن بلوک بودن الزام بود یا ترجیح داشت خاطرم نیست ولی دست کم یک مزیت قطعی بود. خیلی ها فکر می کردند کسی که ساکن همان جا باشد با مشکلات آشنایی بهتری هم دارد. از بین داوطلبان و با رای حداقلی از ساکنان در مجمع، یک نفر به مدت یک سال سکان مدیریت بلوکی را در دست می گرفت که بیش از 500 خانواده در آن زندگی می کردند.

مسائل تاسیساتی، فضای سبز، نگهبانی، آسانسور، نگهداری و تعمیرات و ده ها و بلکه صدها مسئله ریز و درشت وجود داشت که مدیرعامل باید با آن ها دست و پنجه نرم می کرد تا اگر بتواند و به عنوان یک دستاورد مهم خرج و دخل بلوک را متعادل نگه دارد و شارژهای اضافه بر سازمان به ساکنان تحمیل ننماید. این نوع انتخاب مدیرعامل و اداره مجتمع ها شاید در غالب بلکه همه مراکز مسکونی در کشورمان جریان داشته و روالی عادی به شمار می رود. نکته قابل تامل اینجاست که معمولا این افراد داوطلب کسانی هستند که بازنشسته و فاقد شغل بوده و تجربه و دانش خاصی در زمینه اداره یک مجتمع مسکونی ندارند.

 اما آیا در همه جای دنیا همین روش را دنبال می کنند و آیا تجربه دیگری هست که هزینه کمتر و بهره وری بیشتری داشته باشد؟

به تورنتوی کانادا و یکی از مجتمع های مسکونی این شهر می رویم. در این شهر کار اداره مجتمع های مسکونی نه با افراد منتخب ساکنان بلکه با فرد برگزیده شرکت های تخصصی در زمینه اداره ساختمان هاست. مدیرعامل از میان دوره دیده های این رشته که به استخدام شرکت مربوطه درآمده اند انتخاب می شوند. این افراد باید از لحاظ نظری دوره های مرتبط شامل قوانین مجتمع های مسکونی، اداره و ارتباطات انسانی، طراحی مالی برای مجتمع های مسکونی و اداره فیزیکی ساختمان را در کالج گذرانده باشند و از نظر عملی هم با کارآموزی یا شروع کار به عنوان دستیار، صلاحیت خود را برای شرکت مربوطه اثبات کنند. کادر اداری هم که معمولا شامل یک منشی مسلط دوره دیده هست توسط شرکت اداره کننده انتخاب می شود. یک شرکت ممکن است ده ها مجتمع مسکونی در سطح شهر را اداره کند و حسن شهرت می تواند باعث انتخاب این شرکت برای اداره مجتمع های جدید یا انتخاب پس از خاتمه قرارداد با شرکت قبلی شود.

سکانس آخر. دور همی با دوستان عزیزتر از جان. آغاز جلسه ای برای یک پایان. برای دوستان جوانتر،  از روزهای دشوار گذشته گفتیم. دشواری های فضای کار. کار تیمی در حوزه اصلاحات و توسعه سازمانی در ایران به راحتی پیش نمی رود. چگونگی و مکانیزم های حل مسئله. انتقال تجربه. مستند سازی و بسیاری دیگر. و سر آخر آرزوی سحرخیزی و بیداری در سال پیش رو. سال خروس!

باز هم گفتم: از شانس برخورد با مدیران و دوستان خوبی که خدا سر راهم گذاشته بود. طی این سال ها. ربع قرن. تماشای عکس های رفقای قدیمی. دیدارها. تجلیل ها. دور همی ها! کجائید ای عزیزان! هر کجا هستید خداوند به سلامت داردتان!

و بالاخره شروع فصل جدید کاری و امیدها و نویدها! و باز نشستیم!

پیوند مرتبط

رزومه سعید رضائیان

فیلم فروشنده اصغر فرهادی برنده بهترین فیلم خارجی اسکار ۲۰۱۷ شد. فیلم "فروشنده" آخرین ساخته اصغر فرهادی نماینده امسال ایران در این مراسم بود اما فرهادی پس از تحریم اسکار در پاسخ به حرکت نژادپرستانه دونالد ترامپ، انوشه انصاری و فیروز نادری را به عنوان نمایندگان خود به مراسم فرستاد.

متن کامل بیانیه اصغر فرهادی که با استقبال و بازتاب گسترده جهانی مواجه شد:

🔹«افتخار بزرگی‌ است که برای دومین بار این جایزه با ارزش را دریافت می‌کنم. از اعضای آکادمی، گروهم در ایران، تهیه‌کننده‌ام الکساندر ماله‌گی و پخش‌کنندگانم کوهن مدیا و آمازون تشکر می‌کنم. همچنین سپاسگزارم از همبستگی دیگر کاندیداهای بهترین فیلم خارجی.

🔹متاسفم که امشب در کنار شما نیستم. من به احترام مردم کشورم و شش کشور دیگر که با قانون غیر انسانی منع ورود مهاجران مورد بی‌احترامی واقع شدند به آمریکا نیامدم.

🔹تقسیم‌بندی جهان به ما و دشمنان ما توسط سیاستمداران افراطی باعث ترس می‌شود؛ ترسی که توجیهی‌ است دروغین برای خشونت‌ها و جنگ‌ها؛ جنگ‌هایی که مانع بزرگی بوده‌اند برای رسیدن به دموکراسی و رعایت حقوق بشر در کشورهایی که مورد تهاجم واقع شده‌اند.

🔹سینماگران می‌توانند با چرخش دوربین‌هایشان به مشترکات انسانی، کلیشه‌هایی که از ملیت‌ها و ادیان مختلف ساخته شده است را بشکنند و زمینه‌ همدلی و به دنبال آن همبستگی مردمان جهان را فراهم کنند. همدلی چیزی‌ است که ما امروز بیشتر از هر زمان به آن نیازمندیم.»

یک شرکت بزرگ قصد استخدام تنها یک نفر را داشت. بدین منظور آزمونی را برگزار کرد که تنها یک پرسش داشت.

پرسش این بود: شما در یک شب طوفانی سرد در حال رانندگی از خیابانی هستید. از جلوی یک ایستگاه اتوبوس در حال عبور کردن هستید.

 سه نفر داخل ایستگاه منتظر اتوبوس هستند. یک پیرزن که در حال مرگ است. یک پزشک که قبلا جان شما را نجات داده و یک نفر که در رویاهایتان خیال ازدواج با او را دارید.

شما می توانید تنها یکی از این سه نفر را برای سوار نمودن انتخاب کنید. کدامیک را انتخاب خواهید کرد؟ دلیل خود را بطور کامل شرح دهید.

قاعدتا این آزمون نمی تواند نوعی تست شخصیت باشد زیرا هر پاسخی دلیل خاص خودش را دارد.

پیرزن در حال مرگ است، شما باید او را نجات دهید هر چند او خیلی پیر است و به هر حال خواهد مرد.

شما باید پزشک را سوار کنید زیرا او قبلا جان شما را نجات داده و این فرصتی است که می توانید جبران کنید. اما شاید هم بتوانید بعدا جبران کنید.

شما باید شخص مورد علاقه تان را سوار کنید زیرا اگر این فرصت را از دست بدهید ممکن است هرگز قادر نباشید مثل او پیدا کنید.

از دویست نفری که در این آزمون شرکت کردند، تنها شخصی که استخدام شد دلیلی برای پاسخ خود نداد. او نوشته بود:

سوئیچ ماشین را به پزشک می دهم تا پیرزن را به بیمارستان برساند و خودم به همراه همسر رویاهایم زیر باران منتظر اتوبوس می مانیم.

پاسخی زیبا و سرشار از متانتی که ارائه شد گویای بهترین پاسخ است و مسلما همه می پذیرند که پاسخ فوق بهترین پاسخ است اما هیچکس در ابتدا به این پاسخ فکر نمی کند.

چرا؟ زیرا ما هرگز نمی خواهیم داشته ها و مزیت های خودمان را (ماشین) (قدرت) (موقعیت) از دست بدهیم.

اگر قادر باشیم خودخواهی ها، محدودیت ها و مزیت های خود را از خود دور کرده یا ببخشیم گاهی اوقات می توانیم چیزهای بهتری در زندگی و کسب و کارمان به دست بیاوریم.