انفجار ذهن

چندی پیش بازدیدی از یک کارخانه صنعتی داشتم. کارخانه مزبور از فضای سبز دیدنی و وسیعی برخوردار بود. دوستی پرسید، چرا در جوار کارخانجات صنعتی به محیط زیست و توسعه فضاهای گیاهی توجه می شود. مدیر کارخانه از این اقدام به عنوان یک الزام قانونی و زیست محیطی یاد کرد و به مسئولیت اجتماعی و فرهنگی صنایع در بهبود محیط زیست اشاره کرد و ادامه قضایا.

امروز مطلبی در سایت های خبری نظرم را جلب کرد. خبرگزاری ها به نقل از برخی منابع غربی اعلام کردند که باشگاه بایرن مونیخ آلمان بنا دارد تا  در ورزشگاه اختصاصی خود «آلیانس آرنا» مسجد بزرگی را  بنا کند.

بی تردید، فکر ساخت این مسجد در ورزشگاه بایرن مونیخ در میان تمامی باشگاه های جهان در نوع خود بی نظیر است.

«بلال فرانک ریبیری» ستاره مسلمان فوتبال فرانسه پیشنهاد ساخت مسجد را داده و از مسئولین خواسته تا به فوتبالیست های مسلمان در باشگاه اجازه دهند مکانی ویژه برای اقامه نماز داشته باشند.

پس از آن باشگاه بایرن مونیخ با ساخت مسجد بزرگ در ورزشگاه اختصاصی خود در «آلیانس آرنا» موافقت کرده و با ساخت مسجد، کتابخانه اسلامی و جلسات علمی نیز در این مکان برگزار می شود. باشگاه بایرن مونیخ 85 درصد از هزینه ساخت مسجد را برعهده گرفته است و مردم و فوتبالیست های دیگر بقیه هزینه را برعهده خواهند گرفت.

اقدام  به عمل آمده در نوع خود مثال زدنی است و نشان ارج نهادن به دیگر عقاید و مسلک های دینی در یک جامعه مسوولیت  پذیر و توجه سازمان ها به  مسئوليت های اجتماعی خود است (Corporate social responsibility). فراموش نکنیم که جوامع توسعه یافته از سازمان ها و نهادهای توسعه یافته تشکیل می شوند و بالطبع نهادهای پیشرو از آدم ها و افکار و اندیشه های توسعه یافته تشکیل شده اند. همبستگی بین جامعه، نهادهای اجتماعی و مدل های ذهنی کارکنان و یکایک افراد جامعه از الزامات و ضرورت های ناگسستنی «توسعه» به حساب می آید.

امروز روز زمین پاک نامگذاری شده است.

 قرآن می گوید؛ زمین مادر ماست. همه چیزمان از زمین است. و مقصد نهایی همه آدمیان، سرانجام زمین است. زمین را پاس بداریم. زمین را پاک داریم. ناله های زمین را بشنویم. جدی بگیریم. غرش و خشم زمین، فریاد و طغیان آب ها. حوادثی که روزانه در دور و اطراف مان شاهدیم، نتیجه نشنیدن صدای زمین است. زمین را گرامی می داریم.

 هموطن آمد دوباره نو بهار                               شد سراسر خاک ایران لاله زار

 شد فلک از خاک نوروزی جوان                        باز کرده چرخی از گل ارغوان

 باز شد چشم بنفشه بر بهار                          زرد و نیلی درکنار چشمه سار

بخت اگر خواب است بیدارش کنید                   عاشقانه باز دیدارش کنید

مرکز بسیج سازمان صدا و سیما بمناسبت سی و چهارمین سالگرد انقلاب اسلامی مسابقه وبلاگ نویسی را در بهمن ماه سال جاری فراخوان و در 20 اسفند آئین اختتامیه این گردهایی را برگزار کرد. محورهای مسابقه در حوزه های مختلف : سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی ، رسانه ، اقتصاد ، معارف اسلامی ، زن و خانواده  با هدف ترویج و توسعه فرهنگ تولید محتوا در فضای مجازی طرح شده بود.  برگزاری فرصت های عرضه کارهای خلاقه و فکری و یا بهتر بگویم برپایی فرصت هایی برای عرضه آنچه دِل مشغولی های شخصی افراد به حساب می آید، همواره مفید و موجب بالندگی سازمانی است.

 با توجه به نوپایی و تازگی برگزاری مسابقه در بین وبلاگ نویسان رسانه که در وهله اول به نظر می آید که وبلاگ نویسان رسانه می بایستی در حوزه فرهنگ و رسانه قلم بزنند، مداقه بر روی عناوین، محورها و موضوعات، حتی بررسی برخی وبلاگ ها و رابطه آن با حرفه فرد شاغل، بررسی گوناگونی آراء و نظرات افراد حول یک موضوع واحد و یا یک رویداد اجتماعی، رویکردهای اقتباسی و یا تالیفی و حتی نوع موضوعات در بین وبلاگ نویسان مونث و یا مذکر. همچنین بررسی وبلاگ نویسانی که آگاهیم می نویسند، و البته خوب هم می نویسند لاکن حضور در فضای مجازی را بر معرفی و حضور در فضای فیزیکی ترجیح می دهند. جملگی موجب کسب تفسیرها و برداشت های زیبایی می شوند، که در نوع خود پیامدهای بسیار مفیدی دارند.

از بررسی بر روی تعداد متوسط  دویست و پنجاه اثر ارسالی به دبیرخانه نکات قابل توجهی را دریافت کردم که می خوانید: ( برداشت های ارائه شده کاملا شخصی نگارنده این وبلاگ است)

1-      اقبال عمومی به نوشتن در فضای مجازی برای ثبت تجارب دربین صاحبان تجربه و تخصص بسیار بالا و فرصت مغتنمی است. در گفتگو با چند وبلاگ نویس دریافتم که عده ای برای خوشایند و رضایت خود می نویسند. این عده کاری ندارند که خوانده می شوند و یا نمی شوند. بلاگ کاغذ سفیدی است که برای بیان اندیشه های شخصی خود انتخاب کرده اند. شاید بی مقدار، سطحی و متوّهم، اما مستندسازی می کنند و می نویسند.

2-      برخی در خلوت مشغول نوشتن برای خدا هستند و از این بستر به دیگران نیز نزدیک شده اند. وبلاگ مرحمی و تسکینی برای دردها و خاطرات آنان شده است، یادی از عزیز سفر کرده ای، دلنوشته ای در خلوت مجازی و بدینوسیله رویاهایشان را تحقق می بخشند و آرامشی را به دست می آورند.

3-      پاتوق، تابلو اعلانات عمومی، مقاله ها، یادداشت ها، قرارُ مدارهای استاد و دانشجویی، نوعی دیگر از علاقه مندی وب نگاران رسانه بوده است. اساتید، پژوهشگران، دانشجویان و گرامیانی از این دست که با هم در حال تجربه کردن هستند و از این طریق ضمن صرفه جویی در عمر خود و کیفی سازی آن، به اصلاح و تکمیل و ارتقای آموخته ها  به کمک دیگران مشغولند.

4-      عده ای هم متخصصین حرفه هستند. یافته ها، ترجمه ها، جزوه ها، منابع، مقالات مرتبط با پیشه و حرفه را سامان داده اند. وبلاگ دست نامه ای شده است برای مراجعه شخصی خود و  البته مراجعه عموم. عمق مطالب، صحت و درستی آن در این قبیل بلاگ ها بسیار مهم است.

5-      برخی وبلاگ نویسان هم برای خود نقش نظارتی تعریف کرده اند. به این معنی که تحلیل های خود را از حوادث  و رویدادهای سیاسی و اجتماعی عرضه می دارند. نوعا این قبیل وبلاگ ها به هیجانات وقایع دنیای حقیقی در فضای مجازی می افزایند. بررسی مطالبی از این دست نشان میدهد که نوعا از سَر حُسن نیت انجام می شود اما چنانچه به لوازم کار و اخلاق حرفه ای مجهز نباشند، نقض غرض می شود.    

۶-      بازگشت به سلامت جسم و روان، خستگي از زندگي صنعتي، نوستالژی، دوری و خاطرات زادگاه نیز از دل مشغولی های تامل برانگیز و صد البته خواندنی بلاگ نویسان رسانه بوده است. مرکزنشینانی که از بوم و زادگاه خود می نویسند و دیگران را هم در خاطرات خود شریک می کنند.

۷-      وبلاگ به عنوان یک رسانه مکمل. کارکرد بدیع و مفیدی که برخی همکاران از سازه اطلاعاتی بلاگ برای انعکاس اطلاعات افزوده برنامه رادیویی و یا تلویزیونی شان گرفته اند. ارائه اطلاعات تکمیلی، عکس ها، یادداشت ها و بسیاری دیگر در رابطه با برنامه ای که مشغول ارائه آن هستند.  

به هر روی این رویداد هم تجربه ای از نوع همکاری ها و مشارکت سازمانی بود. بی شک نوشتن و نوشته می تواند پیوند دهنده ی انسان های گذشته ، حال و آینده باشد. ظرفیت های مغفول که به طور خود جوش و خاموش در دور و اطرافمان، شبکه ای از توانمندی ها در عرصه های مختلف را به وجود آورده اند، ستودنی و قابل ارج نهادن و به عنوان سرمایه های اجتماعی و سازمانی به حساب می آیند. خاصه آنکه این شبکه در فضای مجازی میتواند خطوط مرزی حوزه های فرهنگی و اجتماعی ما را توسعه بخشیده و دغدغه محتوا در فضای مجازی را کمتر کند. با آرزوی توفیق برای همه آنان که از سَر مسئولیت می نویسند.

 ادامه مطلب: معرفی برگزیدگان جشنواره وبلاگ نویسان رسانه ملی

 در حاشیه: شاخص های مفید ارزیابی وبلاگ

اگر میزان تحولات بیرونی سازمان شما بیش از میزان رشد درونی سازمان باشد، در این صورت سقوط سازمان حتمی است. جک ولش

این روزها همه جا سخن از نبود بودجه و اعتبارات و هزار و یک مانع دیگر در امور دستگاه های اجرایی کشور می رود. عده ای شرایط پیش آمده را موانع ناشی از تحریم های بین المللی میدانند و برخی دیگر آن را ناشی از عدم همکاری بین قوا و به نوعی سوء مدیریت در لایه اجرایی می دانند. پر واضح و عیان است که تاکنون بخش اعظم و قابل توجهی از درآمدهای کشور از محل فروش طلای سیاه «نفت» تامین می شده و بودجه، بودجه نفتی بوده و به عبارت بهتر تا الان همه چیزمان نفتی بوده!

و به قول ظریفی که می گفت: اگه این مملکت نفت نمی داشت، شاید اوضاع و احوالش خیلی بهتر بود، و بر مدار تدبیر و برنامه ریزی و استفاده بهتر از منابع حرکت می کرد...

 طی روزهای اخیر تیتر دو مطلب در جراید الکترونیک کشور برایم جالب توجه بود. اولی بخش هایی از اظهارات رئیس رسانه ملی بود که در باب مشکلات مالی رادیو و تلویزیون اشاره داشته اند که «چشم مان به آگهی های بازرگانی است[…]».

و مطلب دوم اینکه یکی از برنامه سازان و هنرمندان کشور در جایی آورده اند که :« به نظرم در این شرایط مالی تلویزیون، در حال حاضر فصل تلاش ماست و همگی باید تلاش کنیم تا با آوردن اسپانسرها به تلویزیون کمک کنیم[…]»

این مقدمه را آوردم تا به این نکته اشاره کنم: تا آگاهی و نقد و تحلیل جدی در وضعیت موجود وجود نداشته باشد، حرکت رو به جلویی انجام نمی شود. نبود و یا کمبود منابع مالی سازمان یکی از دغدغه های امروزی است. راهکار آن هم قطع یارانه شیر و اضافه کار کارکنان و صرفه جویی های پیش پا افتاده دیگر نیست. نکته مهم در برنامه داشتن و عزمِ حرکت داشتن است. البته که باید رقابت کرد. رقابت در همه چیز. در روش ها و شیوه تولیداتِ مان. در کیفیت محصولاتِ مان. تا رقابتی نباشد پیشرفتی هم حاصل نمی شود. رشدی هم وجود ندارد. پیشرفت هم تنها کار دولت و رئیس یک سازمان و تشکیلات ستادی یک سازمان نیست. «پیشرفت با میدان دادن به افکار نو پدید می آید».   

در شرايط محيطي نامطمئن، پويا و رقابتي، سازمان ها براي بقا و كسب موفقيت هاي بزرگِ خود بايد طالب «انديشه هاي نو» باشند و در اين راستا به افرادي كه رهيافت هاي بديع و خلاق براي مسائل سازماني ارائه مي كنند توجه خاصي مبذول دارند. اگر كمي دقت شود به اين نكته پي خواهيم برد كه ما از لحاظ انديشه ، حتي انديشه هاي خوب و مفيد در سازمان كمبودي نداريم بلكه چيزي كه كمبود آن احساس مي شود تمايل و اشتياق قاطبه مديران به قبول انديشه هاي نو است. در واقع مديران بايد به جاي توليدات و طواف کردن بر گِرد روش هاي کهنه خود، طالب انديشه هاي جديد باشند. جز آن مي توان گفت مديريت سازمان ها با عدم قبول ريسك طرح هاي نو و اقدامات تازه درحقيقت با ريسك بزرگتري كه همانا «غافلگيري درمقابل اتفاقات جديد» است مواجه خواهند شد.در نظر داشته باشیم این قانون بقاست که می گوید: قویترین گونه ها برای زنده ماندن، آنی نیست که باهوش ترین است، بلکه آنی است که بیشترین واکنش را در مقابل تغییر نشان می دهد.

با گسترش رسانه های مکتوب، مجازی و ماهواره ای، در شرایط حاضر یکه بودن رسانه  صدا و سیما محدود شده است و رقابت برای جذب مخاطب بیشتر در بین این رسانه ها  بالا گرفته است. ناگفته نماند، راه اصلی مبارزه نرم بیگانگان با ما نیز از طریق همین رسانه های رقیب است، پس بی شک باید به این رقابت به چشم یک «مسئله راهبردی» نگریست.

           چون ز هستی ش نباشد اثری      چون به هستی رسد از وی دگری

           ذات نایافته از هستی بخش           چون تواند که بود هستی بخش

«جور دیگر دیدن»، ورود به موضوعات از منظر دیگر، یکی از مهمترین مسائل امروزی سازمان است. در شرايط كنوني سازمانهاي موفق و نوآور به كارآمد بودن اصول مديريت "برنامه ريزي ، سازماندهي ، كنترل و مانند آنها" به ديده شك و ترديد مينگرند و معتقدند كه براي خلاقيت، پیشرو بودن و شكست قواعدبازي رقابت به كاركناني خلاق و كارآفرين نياز دارند كه بدانند در هر زمان از كدام پنجره ذهن خود به مسائل نگاه كنند و قادر باشند مسائل را براي هر لحظه از زاويه جديد بنگرند.

حقیقت ماجرا این است که با معادله ای چند مجهولی سر و کار داریم و نباید با فرافکنی، همه مشکلات زیست بوم رسانه ای را به گردن بودجه و اعتبارات و غیره بیندازیم. در حال حاضر به شدت نیازمند پیوند بین نوآوری، فناوری و البته تجربه هستیم. به یاد داشته باشیم که در این سه گانه همواره کفه ترازو بایستی به نفع نوآوری در سازمان بگردد. بپذیریم از هدف گذاری، برنامه ریزی و یافتن شیو های جدید انجام کار برای کسب نتایج بهتر غافل مانده ایم. روزمرگی، توسعه بی برنامه، تعارفات معمول و بسیاری دیگر موجب شده است که دچار نوعی «کسالت سازمانی» بشویم که روز به روز مُضمن تر نیز می شود. مدیریت محدودیت ها، گره زدن منافع مادی کارکنان به نوآوری، بکارگیری فناوری اطلاعات در سازمان، مهندسی مجدد روش ها، بررسی دوباره زنجیره ارزش سازمانی و بسیاری مِتُدهای دیگر و صد البته  در کنار درست صرف کردن « فعل خواستن» می تواند راهگشای دغدغه های امروز رسانه باشد. همواره اصلاحات و به طبع آن پیشرفت ها در هنگامه «محدودیت ها و مدیریت صحیح آن» متولد شده است. قطع و یقین آينده را اگر ما نسازيم ديگران براي ما خواهند ساخت. پس بهتر آنكه از معماران آينده باشيم تا از مدافعان زوال. اگر بخواهیم می توانیم!

مطلب مرتبط

اگر نیت یک ساله دارید، برنج بکارید.

اگر نیت ده ساله دارید، درخت غرس کنید.

 اگر نیت صد ساله دارید، آدم تربیت کنید.

«امیر کبیر»

بی شک صنعت سینما، به عنوان «هنر هفتم» و به صورت یک صنعت فراگیر توانسته با سیطره و به کارگیری هنرهای دیگر، جایگاه گسترده ای را در دنیا کسب کند. در حال حاضر حدود نود درصد سینمای جهان با سرمایه گذاری کلان صهیونیست ها اداره می شود. بدیهی است در این راستا خط فکری، مفاهیم و موضوعات مورد نظر نیز به تناسب عقاید صاحبان این سرمایه تولید و عرضه می شود.

بررسي دوره هاي گذشته مراسم اسکار و تطبيق آن با شرايط سياسي روز جهان ما را با کدهايي مواجه مي کند که نشان مي دهد اسکار هميشه نگاهي به عرصه سياست داشته و از آن غافل نبوده است.  به یاد داریم پس از حادثه 11 سپتامبر که جورج بوش به آرماگدون اشاره کرد و گفت که آخرالزمان فرا رسیده و جنگ نهایی، آغاز شده است، فیلم «ارباب حلقه ها» به نمایش در می آید که نبرد نهایی خیر و شّر را به تصویر می کشد و در آن بارها بر سرزمین موعود تاکید می شود. نمونه دیگر، مراسم اسکار سال ۲۰۱۰ ميلادي تحت تأثير شرايط ملتهب سياسي عراق در سال هاي ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ که با مسائلي هم چون چگونگي خروج نيروهاي آمريکايي از عراق، بي ثباتي امنيتي و انفجار بمب هاي متعدد در شهرهاي اين کشور و برگزاري انتخابات پارلماني دست و پنجه نرم مي کرد، بيشتر جوايز خود را به فيلم «مهلکه» ساخته کاترين بيگلو مي دهد تا نشان دهد که مسئله عراق در آن سال ها جزو مهمترين چالش هاي سياسي آمريکا و غرب در جهان بوده است.

 در سال ۲۰۱۲ نیز کارگردان صاحب نام کشورمان اصغر فرهادی موفق به دریافت جایزه اسکار به بهانه تولید فیلم «جدایی نادر از سیمین» شد و این فیلم نظر سلیقه های مختلف فرهنگی و هنری در داخل و خارج کشور را برانگیخت.

اما هم اینک، در هشتاد و پنجمین دوره اسکار 2013، آرگو(ساخته بن افلک) که داستان گروگانگیری در سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۹۷۹ (13 آبان سال ۱۳۵۸) را روایت می کند و در هفت رشته نامزد می شود و در مجموع سه اسکار را از آن خود می کند.

برنده این جایزه را میشل اوباما، همسر رئیس جمهور آمریکا از کاخ سفید از طریق پخش زنده تلویزیونی اعلام کرد.

مطرح کردن این فیلم و پخش آن در مقطع زماني كنوني كه دو کشور درگیر نوعی جنگ سرد بوده و روابط بين دو كشور از حساسيت خاصي برخوردار است، قابل تامل است.

«جوزف نای» از پیشگامان طرح قدرت نرم در سال 1989 می گوید: قدرت نرم، توجه ویژه به اشغال فضای ذهنی کشور دیگر از طریق ایجاد جاذبه است و نیز زمانی یک کشور به قدرت نرم دست می یابد که بتواند اطلاعات و دانایی را به منظور پایان دادن به موضوعات مورد اختلاف به کار گیرد و اختلافات را به گونه ای ترسیم کند که از آن ها امتیاز بگیرد. از شیوه غیر مستقیم به دست آوردن خواسته ها و آمال به عنوان « چهره ی دوم قدرت نرم» یاد می شود.

 پایان فیلم «آرگو» با جمله‌ای همراه است که گویای اهداف روانی و تبلیغات رسانه ای مروجان سازندگان آن است: « اگر دولت‌های جهان با هم متحد شوند می‌توانند در مقابل هرگونه خطرات ناشناخته و غیر قابل حل ایستادگی کنند و این پیروزی سند بزرگی بر این مدعا است.»

 داستان فیلم آرگو

آنچه يك ديدن كند ادراك آن                                 سالها نتوان نمودن با بيان

 

آلوین تافلر آینده پژوه معروف فرانسوی گفته است: بیسوادان در قرن 21 کسانی نیستند که نمی توانند بخوانند و بنویسند بلکه کسانی هستند که نمی توانند آموخته های کهنه خود را دور بریزند و دوباره بیاموزند.

چالش جدی که مدت هاست بسیاری از سازمان های رسانه ای از آن رنج می برند و آنها را در عرصه رقابت اعم از جذب مخاطب تا شکوفایی در اقتصاد رسانه ای دچار آسیب می کند، باقی ماندن در مرداب تکنیک ها و آموزه های کهنه و فرسوده است.

 مطلب خواندنی به قلم مهدی قمصریان با عنوان «فراموشی سازمانی در رسانه ها» در همشهری مورخ 5 اسفند 91 منتشر شد که حدیث روزگار ماست. در چند ساله گذشته مدیران رسانه ها نیاز به مدیریت دانش را به خوبی حس کرده و درصدد برآمده اند که بیش از گذشته از مزایای این نوع مدیریت بهره ببرند. مدیریت دانش البته نیازمند نظام یادگیری، گردآوری، نگهداشت و پخش و انتشار دانش است. بخش دوم این نوع مدیریت «فراموشی سازمانی» است که صد البته در نوع قاطبه مدیران و راهبران سازمانی مغفول مانده و به سادگی پذیرفتنی نیست.

هر بنای کهنه کابادان کنند  نی که اول کهنه را ویران کنند

خوب بیاد دارم سال های دور مطلبی را با عنوان «تحول سازمانی؛ ضرورتی انکار ناپذیر» را در جمع مدیران رسانه ارائه دادم. سخن به بیت فوق رسید. زلزله و ولوله ای در افتاد که چه گفته اید! مگر ما چه کرده ایم که می خواهید ما را خراب کنید!

فراموشی سازمانی این امکان را برای سازمان ها فراهم می کند تا در مواقع لزوم دانش سازمانی خود را «آگاهانه» کناری گذارده و دانش جدیدی را به کار گیرند و بدین سان شکل خود را روزآمد کنند. برای پاسخ به این دغدغه رسانه ها باید نظام مند، آگاهانه و برنامه ریزی شده به فراموشی سازمانی نگاه کرده تا در نهایت و در یک گذار موفق به نتایج مثبتی دست یابند.

ادامه مطلب

دستانی که خدمت می کنند مقدس تر از لب هایی هستند که عبادت می کنند.(کوروش کبیر)

 

امکان مکالمه تصویری از طریق تلفن همراه فراهم آمده است. به کمک تماس تصویری طرفین ارتباط می توانند در زمان تماس از طریق تلفن همراه، علاوه بر تبادل صدا، تصویر مخاطب خود را نیز به صورت زنده روی صفحه نمایش گوشی خود مشاهده کنند. البته به منظور استفاده از این خدمات، دستگاه تلفن همراه باید قابلیت برقراری تماس تصویری را داشته باشد.

در حال حاضر در کشور، چند سالی میشود که این امکان توسط اپراتور رایتل فراهم شده و پیشینه آن به چهار پنج سال قبل نیز بازگشت دارد، لاکن بطور محدود و آزمایشی در چند شهر و هم اکنون در بیش از بیست شهر کشور امکان بهره برداری آن فراهم آمده است.

 در سال جاری اپراتور مذکور نیز در ردیف اسپانسرهای جشنواره فیلم فجر کشورمان بود. البته برای مدتی سازمان صدا و سیمای کشورمان از پخش آنونس تبلیغاتی این اپراتور خودداری می کرد، اما با خراب شدن بازار آگهی های بازرگانی و اقتصادی، چندی است که از قاب تلویزیون و صدای رادیو این رسانه نوظهور یعنی تلفن همراه تصویری تبلیغ می شود.

در باب ملاحظات و آثار و پیامدهای آن نیز مانند هر پدیده فناورانه دیگر، عالمان و متخصصان به نقد و بررسی می پردازند. در تازه ترین مطلبی که در صفحه حقوق پیوست هفتگی روزنامه همشهری مورخ اول اسفند 91 آمده است، نقطه نظرات برخی علما و مسئولین ذیربط را انعکاس داده است و مطلب خواندنی می باشد. در نوشته موصوف به موضوع رعایت حریم خصوصی اشاره شده و آن اینکه، در این حوزه حق بر تصویر افراد؛ مطرح است یعنی انسان ها حق دارند تصویرشان محفوظ مانده و بدون اجازه آنها توسط دیگران دیده نشود. گفته شده ممکن است مکالمات تصویری این حق انسانی را پایمال کند.  از نظر فقهی چنین می گویند که بر اساس این قاعده ممکن است کسانی از این ابزار علیه خود استفاده کنند. از نظر حقوق نیز بیان می شود که کسی که با اراده خود و با قبول تمام مزایا و معایب این سیم کارت ها، آن را خریداری کرده است، در واقع اجازه داده است تا دیگران به حریم خصوصی اش وارد شوند. البته نکته ای هم در اینجا مطرح می شود و اینکه در این تصویر اطرافیانی ممکن است باشند که مایل به دیده شدن تصویر خود را نداشته باشند.

موافقان این فناوری می گویند در حال حاضر از طریق وب کم و یکدستگاه رایانه می توان مبادرت به ارسال و دریافت تصویر زنده کرد، و نتیجه می گیرند که فقط بستر انتقال عوض شده است و همچنین هیچ قانونی هم مانع ارائه این سرویس نشده است.

همینطور موافقان می گویند هرکس که معتقد به رعایت محرم و نامحرم باشد این قبیل موارد را هم در نظر گرفته و رعایت می کند.

آنطرف قضیه مخالفان مذهبی تکثیر و رواج این فناوری همراه تصویر هستند که می گویند، اساسا این فناوری چندان نیاز نیست و میتواند سلامت جامعه و عفت عمومی را در بین جوانان و خانواده ها به خطر اندازد.

در سند مزبور نقطه نظرات برخی آیات عظام آمده است که بطور کل نگرانی را در بخش متدین و مذهبی جامعه بیان داشته اند.

نکته گفتنی اینکه تکنولوژی فوبیا در کلیه عرصه ها از دیرباز تاکنون وجود داشته است، نوع استفاده از هر ابزاری نیز فرهنگ سازی و آگاهی سازی های خاص خود را نیاز دارد که بر عهده دستگاه های ذیربط و آحاد کاربران است. انسان دارای کرامت انسانی است و از یکسری حقوق برخوردار است و رعایت حریم خصوصی بر عهده شخص و رعایت حریم عمومی نیز وظیفه یکایک اعضای جامعه است.

اخبار مرتبط

 

امروز مطلع شدم که سامانه بلاگفا ورژن دوم خود را که شامل سرویس بارگذاری عکس نیز می شود در اختیار سرویس گیرندگان خود قرار داده است.

بر آن شدم تا اولین عکس خود را که سال گذشته  از بلندای قله دماوند با دوربین نوکیا- مدل ان.هشت گرفته بودم در این سامانه بارگذاری و به روئت دوستان خوبم برسانم. آدرس این سامانه جهت بارگذاری تصاویر   Www.ImgShot.Ir  می باشد.

 

تا حالا فکر کرده اید این عبارت که شهره خاص و عامه و جزو ضرب المثل های فارسی شده از کجا آمده است ؟ 

این عبارت مصرع اول غزلی طنز از مرحوم استاد سید غلامرضا روحانی (۲۱ اردیبهشت ۱۲۷۶ خورشیدی تا ۸ شهریور ۱۳۶۴) شاعر طنز پرداز ایرانی است که تخلص مستعار اشعار طنزش اجنه میباشد. استاد محمدعلی جمال‌زاده او را رئیس طایفه‌ فکاهی سرایان می‌نامد.

بر اساس نظریاتی که ریشه در یک پیش‌گویی از مایاهای باستان دارد، روز 21 دسامبر / 30 آذر سال 2012 / 1391 روز موعود است و دنیا تا 2 روز دیگر به پایان خواهد رسید. اخبار پراکنده از گوشه و کنار دنیا نیز نشان میدهد که این خبر در بسیاری افراد جهان تاثیر گذار بوده و خبر را باور کرده اند.

برخی دیگر اظهار می‌کنند در سال 2012 به پایان نمی‌رسد، اما روز 21 دسامبر 2012، روز مهمی برای تمدن مایا است.

 رسانه ها نیز در دامن زدن به شایعات شبهه علمی از قبیل « پایان زمین» بسیار نقش دارند. شبهه علم از یکسری مفاهیم کاملا علمی و مطالب غیر علمی دیگر موضوع غیر منطقی را نتیجه گیری می کنند. در ترکیه و کشور فرانسه عده ای از مردم تمهیداتی اندیشیده اند و به مراکز امن پناه برده اند.

در روسیه مردم شمع و نوشیدنی وُدکا خریده اند. عده ای نیز معتقدند که  این قبیل مسائل برای رونق دادن به کسب و کارهایی اتفاق می افتد و مردم همواره به موضوعات مرتبط با مرگ توجه جدی می کنند. عده ای نیز می گویند هر شروعی، یک پایانی نیز دارد. گروهی دیگر نیز قدرت شبکه های اجتماعی، رسانه ها و تاثیر سینمای آخرالزمانی را محک می زنند.

هر چه باشد، این قبیل اتفاقات نتیجه تعطیلی فهم و درک بشر از مسائل ماورالطبیعه،  قیامت و نشانه های پایان زمان می باشد.

اما اینکه چه حوادثی و چگونه موجب احسن شدن و یا نابودی وضعیت کره زمین می شود،  باید منتظر بود و دید!

اما فارغ از همه این خبرها، مرگ یک حقیقت است. و از قدیم نیز گفته اند که غم دنیا نخور که  دنیا دو  روز است. براستی اگر بدانیم تا 2 روز دیگر پایان زندگی ما فرا می رسد، چه خواهیم کرد؟

مطلبی که در زیر میخوانید قسمتی و گزیده ای از کتاب " احیای تفکر اسلامی " شهید مطهری است که ایشان در سال ۱۳۴۹ در حسینیه ی ارشاد  به مناسبت یادبود اقبال لاهوری ایراد سخنرانی کرده اند:

 "یکی از دوستان ما که مرد نکته سنجی است، یک تعبیر بسیار لطیف داشت، اسمش را گذشته بود منطق ماشین دودی.

می گفتیم منطق ماشین دودی چیست؟ می گفت من یک درسی را از قدیم آموخته ام و جامعه را روی منطق ماشین دودی می شناسم. وقتی بچه بودم منزلمان در حضرت عبدالعظیم بود و آن زمان قطار به صورت امروز نبود و فقط همین قطار تهران - شاه عبدالعظیم بود. من می دیدم که قطار وقتی در ایستگاه ایستاده بچه ها دورش جمع می شوند و آن را تماشا می کنند و به زبان حال می گویند ببین چه موجود عجیبی است! معلوم بود که یک احترام و عظمتی برای آن قائل هستند. تا قطار ایستاده بود با یک نظر تعظیم و تکریم و احترام و اعجاب به آن نگاه می کردند.

کم کم ساعت حرکت قطار می رسید و قطار راه می افتاد. همین که راه می افتاد بچه ها می دویدند، سنگ بر می داشتند و قطار را مورد حمله قرار می دادند. من تعجب می کردم که اگر به این قطار باید سنگ زد چرا وقتی که ایستاده یک ریگ کوچک هم به آن نمی زنند، و اگر باید برایش اعجاب قائل بود اعجاب بیشتر در وقتی است که حرکت می کند.

 این معما برایم بود تا وقتی بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم. دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است. تا ساکت است مورد تعظیم و تبجیل است، اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی کند بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می شود."

 شهید مطهری در ادامه اشاره به این نکته دارند که این مسئله نشان دهنده ی موت و حیات یک جامعه است. حال دوستان با توجه به این مثال و حوادث یک سال گذشته و اتفاقات و موضع گیری های گروه ها و خواص سیاسی این مملکت ، بببینید که چند درصد از افرد و اشخاص و گروه های سیاسی این مملکت هنوز زنده اند. البته زنده ترین افراد در این مملکت همین افرادی هستنند که عوام نامیده می شوند. چون برای کسانی احترام قائل هستند که متکلم هستند نه ساکت، متحرکند نه ساکن، باخبرترند نه بی خبرتر.

 

گر به دولت برسی, مست نگردی مردی
گر به ذلت برسی, پست نگردی مردی
اهل عالم همه بازیچه دست هوسند
گر تو بازیچه این دست نگردی مردی

 امام حسین (ع): يكی‌ از نشانه‌های‌ جهل‌ و نادانی‌، نزاع‌ و جدال‌ با غير اهل‌ فكر(غیر همفکر) است‌ از نشانه‌های‌ عالم‌، نقد سخن‌ و انديشه‌ خود و آگاهی‌ از نظرات‌ مختلف‌ است. ‌بحار الانوار، ج‌ 78، ص 119

بدنبال طوفان سندی در آمریکا, برق منازل میلیونها شهروند آمریکا و بویژه نیویورک قطع شد. اما برخی منازل دارای برق بودند و از مردم به روش مختلف دعوت میکردند تا برای صرف چای و غذا به منزل آنها بروند. این عکس را داشته باشید که داوطلبان با کمک دوچرخه برق تولید میکنند تا مردم تلفن های موبایلشان را شارژ کنند.

 

نتیجه گیری: برای غلبه بر مشکلات کشور به داوطلبان زیادی نیاز داریم تا کارکنند و به مردم کمک کنند.

پس از حدود 5 سال تلاش کتاب فرهنگ تئاترهای تلویزیونی به همت عباس جهانگیریان و توسط اداره پژوهش های سیمای سازمان صدا و سیما منتشر شد.

خوب بیاد دارم،در این اداره و در زمان مسئولیت ام گفتگوی بسیاری با جهانگیریان داشتم و کاملا از انتشار این اثر نا امید بود. شاید هم توان مدیر جوانی همچون من، برایش قدری باور پذیر نبود. از ابتدا بر این باور بودم که مستنداتی از این نوع در ردیف گنجینه ها و سرمایه های سازمانی اند و بایستی برای ساماندهی آن همت گمارد. البته ناگفته نماند فعالیت های دوران نوجوانی ام در تئاتر خراسان و تلویزیون را در برگ هایی از این کتاب می دیدم. روزگاری که با داریوش ارجمند، رضا صابری، مرحوم رضا سعیدی، فیروز صباغی، احمد رضائیان و بسیاری از پیشکسوتان دهه 60  اداره تئاتر مشهد گذراندم. یاد باد آن روزگاران یاد باد.

کتاب فرهنگ تئاترهای تلویزیونی در برگیرنده شناسنامه توصیفی از حدود 400 تئاتر تلویزیونی در کشور از سال 1357 (بعد از انقلاب) تا نیمه اول سال 1390 می باشد. در این کتاب اسامی صدها نفر از هنرمندان دور و نزدیک صحنه تئاتر که کارهایشان به ضبط و پخش تلویزیونی در کشور  انجامیده است ملاحظه می شود.

استاد داریوش مودبیان هم بر این کتاب پیش درآمدی نگاشته است. انتشار این اثر فاخر را در وهله اول به عباس جهانگیریان تبریک می گویم و بعدا به همکاران تلاشگری که علی رغم مشکلات نظام اداری به انتشار این اثر همت نمودند ، خسته نباشید می گویم و برای همه دست اندرکاران هنر مظلوم تئاتر کشورمان آرزوی بهروزی دارم.

 ناسا پیش بینی کرده است که در 23-25 ​​دسامبر 2012(سوم تا پنجم دی 91) و در زمان تراز کائنات زمین به مدت 3 روز در تاریکی کامل به سر خواهد برد.

دانشمندان آمریکایی پیش بینی تغییرات کائنات، خاموشی در کل کره زمین به مدت 3 روز از تاریخ 23 دسامبر 2012 نموده اند.

این پایان جهان نیست، این هم ترازی جهان، جایيکه خورشید و زمین برای اولین بار هم تراز میشوند.زمین از وضعیت کنونی که بعد سوم است به بعد صفر تغییر نموده و سپس به بعد چهارم تغییر مینماید.در این گذار جهان با تغییر بزرگی روبرو میشود و ما یک جهان جدیدی را خواهیم دید.

پیش بینی شده است که این 3 روز تاریکی در روزهای 23، 24، 25 دسامبر 2012(سوم تا پنجم دی ماه 91) اتفاق میافتد، حفظ آرامش، در آغوش کشیدن یکدیگر، مناجات، خواب به مدت 3 روز بهترین راه حل است و آنهایی که بعد از این واقعه زنده میمانند با یک جهان نوین روبرو خواهند شد و متاسفانه افرادیکه از این موضوع ترس به دل راه دهند خواهند مرد.

از هم اکنون خوشحال باشید، و از هر لحظه عمر خود لذت ببرید و نگران نباشید و هر روز به درگاه خدا دعا کنید.

تلخ ولی گویا از مصیبتی به نام جنگ

اگه خدا با ماست ، پس کی با اوناست ؟

 

"دیالوگ از فیلم نجات سرباز رایان"

با مردمان زمانه به نفاق می باید زیست، تا در میان ایشان با خوشی باشی .

 راستی پیشه کردی ، به کوه و بیابان باید رفت ! شمس تبریزی

آدم هایی هستند که بودنشون

 حتی مجازی

 به آدم آرامش می ده !

 دوستی شون برات حقیقی می شه

 و یهو میشن یه قسمتی از زندگیت!

 آدمایی هستن

 که با تمام مجازی بودنشون ،

 سهم بزرگی تو حقیقت دوستی های تو دارن...

از یک گروه از دانش آموزان خواستد اسامی عجایب هفتگانه را بنویسند...

 علی رغم اختلاف نظر ها، اکثر دانش آموزان این موارد را جزو عجایب هفت گانه نام بردند:

 اهرام مصر

 تاج محل

 دره بزرگ گراند کانیون در امریکا

 کانال پاناما

 کلیسای پطرس مقدس

 دیوار بزرگ چین

 آبشار نیاگارا

 آموزگار هنگام جمع کردن نوشته های دانش آموزان، متوجه شد که یکی از آنها هنوز کارش را تمام نکرده است.

 از دخترک پرسید که آیا مشکلی دارد...

 دختر جواب داد: بله کمی مشکل دارم، چون تعداد شگفتی ها خیلی زیاد است و نمیدانم کدام را بنویسم!...

 آموزگار گفت: آنهایی را که نوشته ای نام ببر شاید ما هم بتوانیم کمک کنیم...

 دخترک با تردید چنین خواند:

 به نظر من عجایب هفت گانه دنیا عبارتند از:

 دیدن

 شنیدن

 لمس کردن

 چشیدن

 احساس کردن

 خندیدن

 دوست داشتن

 اتاق در چنان سکوتی فرو رفت که حتی صدای زمین افتادن سنجاق شنیده می شد...!

 به راستـــــــــــــــــــــــــی​ ...

 آن چیزهایی که به نظرمان ساده و معمولی میرسند، آنها را نادیده و دست کم میگیریم، حقیقا شگفت انگیزند...با ملایمت به یادمان می آورند که با ارزش ترین چیزهای زندگی ساخته دست انسان نیستند و آنها را نمیتوان خرید ، آن قدر خود را مشغول نکنید که بی توجه از کنارشان بگذرید...

بـه انـار شبیه شده ام ... 

تـاجــی بر سر ...     

و دلی پر خـون...        

به گفته مدير گروه راديويي دانشكده صداوسيما، راديو دانشگاه با كادري دانشجويي از سوم خردادماه 1391، مصادف با سالروز آزادسازي خرمشهر و ولادت امام محمد باقر عليه السلام آغاز به كار خواهد كرد.

وي در ادامه افزود: برنامه هاي اين راديو از ساعت 13-12 هر روز در پرديس دانشكده به صورت زنده پخش خواهد شد.

لازم به ذكر است براي شنيدن صداي راديو دانشگاه مي توانيد به آدرس radio.iribu.ir مراجعه نماييد.

 شعار اين راديو عبارتست از: راديو دانشگاه، صداي دانش و آگاهي