در هر حرفه اي كه هستيد نه اجازه دهيدكه به بدبيني هاي بي حاصل آلوده شويد و نه بگذاريد كه بعضي لحظات تاسف آور كه براي هر ملتي پيش مي آيد شما را به ياس و نااميدي بكشاند. در آرامش حاكم بر آزمايشگاه ها و كتاب خانه هايتان زندگي كنيد. نخست از خود بپرسيد: براي يادگيري و خودآموزي چه كرده ام؟ سپس هم چنان كه پيش تر مي رويد بپرسيد من براي كشورم چه كرده ام؟ و اين پرسش را آن قدر ادامه دهيد تا به اين احساس شادي بخش و هيجان انگيز برسيد كه شايد سهم كوچكي در پيشرفت و اعتلاي بشريت داشته ايد.
اما هر پاداشي كه زندگي به تلاش هايمان بدهد يا ندهد هنگامي كه به پايان تلاش هايمان نزديك مي شويم، هر كدام مان بايد حق آن را داشته باشيم كه با صداي بلند بگوييم:  من هرآن چه در توان داشتم انجام دادم