چندی است که مجموعه تلویزیونی اشکها و لبخندها به کارگردانی حسن فتحی روی آنتن شبکه اول سیماست. در این مجموعه گوهر خیراندیش(آبجی شمسی) و مهدی هاشمی(سینماچی) بسیار متفاوت تر از نقشهای پیشین خود هنرنمایی می کنند. در آخرین قسمت پخش شده این مجموعه که دیشب پخش شد، سکانس های زیادی از کار در لوکیشن شهرک سینمایی علی حاتمی (غزالی فعلی) تصویر برداری شده بود و از قضا یادکردی هم از زحمات شادروان علی حاتمی بود. یادآوری میکنم آنجا که سینماچی در خیابان لاله زار طهران قدیم قدم میزند و میگوید: "یاد حاتمی بخیرکه اگر او نبود این شهرک هم نبود!"

این جمله مرا یاد سالهای اواخر دهه شصت انداخت. سالهایی که تقریبا کار ساخت شهرک باتمام رسیده بود و سریال هزاردستان هم در میانه کار ساخت بود. عده ای بر سر هزینه های احداث شهرک و تولید سریال در مطبوعات یومیه جنجال راه انداخته بودند که چنین است و چنان! و حاتمی نیز در جایی گفته بود: اینان نمی دانند! اگر فقط تیرآهن های بکار رفته در شهرک را به قیمت امروز محاسبه کنند، مبلغ اش از بودجه هزینه شده احداث شهرک بیشتر است.(نقل به مضمون) در هرصورت، امروز پس از گذشت بیش از دو دهه هنوز برای ساخت و تولید کارهای بسیار فاخر سینما و تلویزیون از این مکان ماندگار بهره برداری می شود. اشکهای آنروز و لبخندهای امروز. یاد علی حاتمی، سعدی سینمای میهن مان نیز گرامی.