غنچه‌‌اي زين شاخه، ما را زيب دست و دامن است

همتي اي خواهـــران، تا فــــرصت کوشـيـدن است

پستي نسوان ايــــران، جمـــــله از بي‌دانشي‌ست

مــــــرد يا زن، بــرتـــــــري و رتبت از دانستن است

زين چـراغ معرفت کامــــروز اندر دست مـــــــاست

شاهـــــراه سعي اقليـــــم سعادت، روشن است

بـــــه کـه هـــــــر دختــــــــر بداند قدر علم آموختن

تا نگويد کس پســر هوشيار‌ و دختـــــر کودن است

 

زن ز تحصيل هنـــــــــر شد شهره در هـر کشوري

بــــرنکرد از ما کسي زين خوابِ بيـــــــداري سري

از چــــه نسوان از حقوق خويشتن بي‌ بهـــــــره‌اند

نام اين قـــوم از چـــه، دور افتاده از هــــر دفتـــري

دامـــن مــــــادر، نخست آموزگـــــار کــــودک است

طفـــــل دانشور، کجــــــا پـــرورده نادان مــــــادري

با چنين درمــــــاندگي، از مـــــاه و پروين بگـــذريم

گــــر که مــــا را باشد از فضل و ادب بال و پــــري

پروین اعتصامی